Tientallen gezinsorganisaties uit de hele wereld zijn deze week in Salt Lake City op het negende World Congress of Families. Zij denken na over de alsmaar afbrokkelende positie van het gezin als hoeksteen van de samenleving. En steeds komt daarbij de uitspraak van het Amerikaanse hooggerechtshof over het homohuwelijk terug.

Dat oordeelde in juni dat staten die wetgeving hebben die een huwelijk definiëren als een verbintenis tussen man en vrouw, tegen de grondwet ingaan. De facto werd het homohuwelijk daarmee in het hele land gelegaliseerd.

Veel Amerikaanse christenen krabben zich nog steeds achter oren na deze baanbrekende uitspraak. Verbijsterd over de vergaande consequenties en 
niet wetend hoe zij deze aan-
val op het traditionele huwelijk het hoofd moeten bieden.

Ds. Greg Johnson, directeur van de organisatie Standing Together in Lehi, Utah, betitelt de uitspraak van het hooggerechtshof als een „aardverschuiving.” „We zijn een nieuw tijdperk ingegaan. Dat maakt ons verward en onzeker. Want dit zal belangrijke consequenties hebben in heel Amerika.”

Het wordt tijd voor christenen in de Verenigde Staten om op te staan en hun stem te laten horen, meent Johnson. „Als je gelooft dat er een God in de hemel is, ook al zegt de maatschappij dat religie niet in de publieke ruimte thuishoort, dan moet je er als christen voor zorgen dat jouw stem op zijn minst even belangrijk is als die van de ander. Dit land is op christelijke waarden gegrondvest.”

Om het traditionele huwelijk tussen man en vrouw te promoten heeft Johnson een aantal ideeën in gedachten. „Amerika moet zich weer committeren aan het huwelijk. God bracht man en vrouw samen. Niemand kan en mag dat scheiden. Er is vandaag de dag veel discussie over rechten. Maar er is maar één goddelijk recht. En dat bepaalt dat het huwelijk tussen man en vrouw heilig is. We moeten als christen meer voor ons geloof uitkomen.”

Dat neemt niet weg dat homo’s en lesbiennes als naasten moeten worden behandeld, benadrukt Johnson. „We zijn niet beter dan zij. Volgens Romeinen 5 zijn we allemaal zondaren. Daarvoor is Jezus juist gestorven. Zolang we dat elkaar mogen voorhouden, zal het wel goedkomen met Amerika. Maar we moeten nog veel terugwinnen.”

Cathy Ruse (juridisch adviseur van de organisatie Family Research Council in Washington en voormalig hoofd van de constitutionele commissie van het Huis van Afgevaardigden) benadert de uitspraak van het hooggerechtshof vooral van de menselijke kant. „Geen man kan moeder zijn. En ik kan ook geen vader zijn. Bovendien ben ik christen. Geen wet kan mijn geloof veranderen.”

„Ik heb een simpele vraag”, zegt Ruse. „Waarom bemoeit de overheid zich überhaupt met het huwelijk? De wet is nog nooit in de liefde geïnteresseerd geweest. Nu is dat in één keer een overheidszaak geworden. Tolerantie was niet meer genoeg. Er moest officiële erkenning komen. Amerikanen hebben niet om deze verandering gevraagd. Opiniepeilingen en stemhokjes zijn twee verschillende zaken.”

Ruse somt de staten op die wettelijk bevestigd hebben dat het huwelijk alleen een verbintenis tussen man en vrouw kan zijn. „Maar zullen de geschiedschrijvers dat straks vermelden? Natuurlijk niet. Zij zullen schrijven dat één federale rechter het verschil heeft gemaakt en een verandering in de Amerikaanse houding ten aanzien van het huwelijk heeft bekrachtigd.”

Dat is een leugen, meent Ruse „Deze beslissing is ons door een handvol liberale rechters opgelegd. Zij laten ons voelen dat de rest van de bevolking tegen ons is. En kijk eens naar de rest van de wereld: slechts twintig landen hebben het homohuwelijk gelegaliseerd. Dit verhaal moet verteld worden. En als dat niet goedschiks kan, roep ik bij dezen op tot publieke ongehoorzaamheid aan de wet.”

Brian Brown, directeur van Natural Organization for Marriage, uit zich eveneens in harde bewoordingen. „Er is een leugen tot wet verheven. Dit is fundamenteel in strijd met de waarheid. De vraag is: Accepteren we dit? Laten we met elkaar voor de waarheid staan en blijven volhouden dat het huwelijk iets is tussen man en vrouw.”

Brown hekelt het gebrek aan actie van een deel van de behoudende christenen in Amerika. „We moeten niet stil blijven. We moeten geen lippendienst aan onze Bijbelse normen en waarden bewijzen. We moeten ervoor zorgen dat de regering stopt met het discrimineren wegens geloofsopvattingen over het huwelijk. De verkiezingen van volgend jaar zijn cruciaal. De president heeft veel invloed op het benoemen van nieuwe opperrechters. We moeten ook de kerken aanspreken. Dit is uiteindelijk een gevecht om de vraag wat het betekent om een menselijk schepsel te zijn.”