De top van de Koninklijke Landmacht heeft zich de achterliggende weken diepgaand bezonnen op de kracht en capaciteit van de krijgsmacht. De hoofdkwartieren van de EU, de NAVO en alle bondgenoten beraden zich momenteel of ze nog in staat zijn te vechten met een brigade (2000-5000 militairen). Aanleiding is de snel verslechterende veiligheidssituatie in de wereld.

De krijgsmacht schiet te kort in middelen, kennis en denkwereld, constateeert generaal De Kruif maandag in het magazine Landmacht. Veel kennis van het vechten en opereren op het hoogste niveau is weggezakt. Door de nadruk op missies hebben de krijgsmachten het vechten op het hogere niveau volgens hem een beetje uit het oog verloren.

Tijdens de missies van de afgelopen decennia opereerde de krijgsmacht vaak relatief statisch vanaf grote kampementen. Uit tactische overwegingen werd omzichtig opgetreden en werden soms zelfs opzettelijk risico’s vermeden. Bij deze missies kon de krijgsmacht kiezen welk gevecht het wel en welke het vooral niet aan moest gaan.

Deze luxe ontbreekt in grootschalige gevechtsoperaties, waarschuwt de generaal. Operaties zijn alleen te winnen door op hoog niveau risico’s te nemen, tegenstanders uit te manoeuvreren, verrassend op te treden, gecombineerd met de wil om te winnen.

„In Irak en Afghanistan hebben we aangetoond dat we op het technische en tactische niveau zo’n uitdaging aankunnen.” Nu is het volgens de commandant Landstrijdkrachten hoog tijd die kwaliteit terug te brengen op operationeel niveau. „Want dat kan wel eens snel nodig zijn.”

NAVO-bondgenoten kampen verder met een tekort aan middelen. De Nederlandse logistiek is „zo mager” dat bevoorrading van een brigade „echt een probleem” is. Verliezen of tegenslagen zijn daardoor niet meer op te vangen, aldus De Kruif.

Het conflict in Oekraïne toont aan dat Nederland een „dringend tekort” aan artillerie heeft. Ook genie en geneeskundige troepen kampen met schaarste. Sommige manoeuvre-eenheden beschikken over onvoldoende vuurkracht.

De Kruif wijst erop dat het Westen het met deze „harde conclusies” er niet bij kan laten zitten. „Stilzitten is geen optie. Het is nodig nieuwe doctrines te ontwikkelen, die passen bij de mogelijkheden, middelen en omstandigheden van deze tijd.”