De Bijenkorf is dus klaar met de Drie Dwaze Dagen, maar het publiek lijkt er nog niet op uitgekeken. Het was woensdag, op de eerste dag van de stuntverkoop, dringen geblazen in de gangpaden van het Amsterdamse filiaal aan het Damrak. Belangrijke trekpleisters: cosmetica en dameskleding.

De wetenschap dat er koopjes binnen handbereik zijn, doet wat met mensen. Vrouwen hangen schouder aan schouder over de rand van een aanbiedingsbak met lippenstift, op hun hand de verschillende tinten uitproberend.

Zien begeren doet begeren: twee passerende dames houden hun pas in als ze de samenscholing in de make-uphoek opmerken. Dat moet wel een heel scherpe aanbieding zijn. Maar de nuchterheid wint het van de koopjesdrift. Als je iets niet nodig hebt, kan het nog zo voordelig zijn, maar ben je altijd te duur uit.

De Bijenkorf, doorgaans een keurig warenhuis, valt tijdens de Drie Dwaze Dagen onvermijdelijk ten prooi aan de chaos. Er zijn te weinig pashokjes, dus proberen mensen midden in een gangpad of een jurk past. Kleding die bij nader inzien toch niet geschikt is, wordt achteloos ergens achtergelaten. Chaos trekt chaos aan.

Maar het personeel doet manmoedig zijn best om het decorum nog een beetje op te houden. Afgekeurde vestjes worden weer netjes opgevouwen. Verweesde kledingstukken worden opgeruimd, jurken die van een kleerhanger afzakken weer in het gelid gehangen. Een medewerkster, zelf strak in de lak, is zelfs in de weer met een plumeau. „Wat lijkt het me vreselijk om hier tijdens zo’n actie te werken”, verzucht een klant.

Er loopt trouwens opvallend veel personeel rond – verrassend: sommigen spreken niet of nauwelijks Nederlands. Als er vervolgens op een gegeven moment een Aziatisch klinkende tekst uit de intercom komt, waan je je helemaal in het buitenland. Een mededeling over taxfreespullen, begrijp je als er daarna een Engelse vertaling volgt. Vanwege al die Chinese klanten, natuurlijk. Want die zijn op de winkelvloer nadrukkelijk aanwezig. Net als echtparen op leeftijd, groepjes vriendinnen en modieus geklede jongemannen.

En niet te vergeten: moeders met kinderen. Want het is tenslotte herfstvakantie. Al is een warenhuis, en zeker de dames­afdeling, voor basisschoolleerlingen niet het meest boeiende uitje. Een meisje vermaakt zichzelf door verstoppertje te spelen tussen de kledingrekken.

Het idee voor de Drie Dwaze Dagen heeft de Bijenkorf afgekeken van het Parijse warenhuis Galeries Lafayette. In het Nederlandse winkellandschap was het in 1984 een revolutie. De formule: een superuitverkoopactie waarvoor speciaal wordt ingekocht en die gepaard gaat met veel publiciteit. In essentie gaat het deze week nog precies zo. Zelfs de naam heeft het ruim dertig jaar vol­gehouden.

NRC meldde op 1 oktober 1984 dat de Drie Dwaze Dagen een verdrievoudiging van de omzet hadden opgeleverd. Er werden onder andere 15.000 grammofoon­platen, 1000 espressoapparaten en 500 lammycoats verkocht. Die lp’s zijn anno 2015 van het toneel verdwenen. Maar espresso­apparaten en jasjes van lamsvacht doen nog steeds mee aan de actie.

Volgens Bijenkorftopman Giovanni Colauto past stunten met prijzen niet meer bij wat het waren­huis wil: zich richten op het hoogste segment van de markt. Hij zei in september dat de Bijenkorf de extra omzet die deze verkoop­driedaagse oplevert ook niet meer nodig heeft. De omzet is in het eerste halfjaar van 2015 met 10 procent gestegen. Bijenkorfklanten komen niet voor korting, maar voor beleving.

Nu zijn de Drie Dwaze dagen ook zeker een belevenis, maar vermoedelijk in een andere zin dan Colauto voor ogen staat.