Als een vluchteling in Nederland een asielvergunning krijgt (of een verblijfsvergunning op basis van asiel) heeft hij of zij drie maanden de tijd om gezinshereniging aan te vragen, zo legt een woordvoerster van VluchtelingenWerk Nederland uit. Dat moet bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). De IND checkt vervolgens uit welke leden het gezin bestaat. Alleen het zogenoemde ‘kerngezin’ komt in aanmerking voor gezinshereniging. Dat zijn de echtgenoot/partner van de vluchteling die in Nederland is en ook de biologische kinderen en de pleeg- of adoptiekinderen die ook al deel uitmaakten van het gezin in het land van herkomst.

De achterblijvers moeten de gezinsband aantonen. In de meeste gevallen doen ze dat op de ambassade in een naburig land. Als dat niet lukt via documenten (omdat die niet in orde zijn) kan dat ook via DNA.

Gezinshereniging is maar voor een bepaalde groep vluchtelingen betaalbaar. Bijna alle kosten zijn namelijk voor de vluchtelingen zelf. Dat gaat dus om de reiskosten naar een buurland, de verblijfskosten in dat buurland, het soms moeten betalen van autoriteiten om een land te verlaten en de kosten van vliegtickets om naar het land van de gezinshereniging te gaan.

VluchtelingenWerk heeft wel een fonds om een bijdrage te betalen voor gezinshereniging. „Maar hoe groter die groep wordt, hoe kleiner het bedrag is dat per gezin verdeeld kan worden”, zegt de woordvoerster van VluchtelingenWerk Nederland.