Beide avonden (3 oktober in Nijkerk, 10 oktober in Waddinxveen) staan in het teken van het GZB-jaarthema ”De bedreigde kerk in het Midden-Oosten”. Op iedere avond komt iemand aan het woord afkomstig uit een land waar de kerk onder druk staat. Zo spreekt zaterdag Anne Zaki, een vrouw uit Egypte. Op 10 oktober is dat Rima Nasrallah uit Libanon. Beiden kiezen er bewust voor om in hun land te blijven wonen. Zij zullen vertellen hoe het is om als christen in een bedreigde context te leven en te geloven.

Anne Zaki (38) werd in Egypte geboren, groeide op in een predikantsgezin en trouwde met een Canadees-Syrische predikant. Samen dienden ze enkele jaren de Helopolis Community Church in Egypte. Zaki werkt voor het Theological Seminary in Caïro (faculteit praktische theologie).

Rima Nasrallah (38) is geboren in Beiroet (Libanon) en is getrouwd met Wilbert van Saane, oud-zendingswerker van de GZB. In 2008 verhuisden ze met hun gezin naar Nederland. In Amsterdam promoveerde zij op een onderzoek naar de geloofsbeleving van Libanese vrouwen uit Oosters-orthodoxe kerken. Sinds 2014 woont het gezin Van Saane-Nasrallah weer in Beiroet.

Jopie Verhoek, woordvoerder van de afdeling communicatie en fondsenwerving van de GZB, zegt dat de organisatie zich voortdurend de vraag stelt wat ze vanuit het Westen kan betekenen voor de bedreigde kerk in het Midden-Oosten, vooral in Egypte, Libanon en Syrie. „Dat betekent niet dat wij altijd geven en dat zij alleen maar ontvangen. De bedreigde kerk houdt ons ook een spiegel voor. We kunnen vaak van hen leren.”

Arie van der Poel, regiocoördinator van de GZB, noemt de nood van de bedreigde kerk in het Midden-Oosten „heel groot.” „De nood is niet in ieder land hetzelfde. In Egypte en Syrië bijvoorbeeld is de situatie anders dan in Libanon en Israël. Maar overal staat de kerk onder druk, worden groepen christenen gemarginaliseerd en gediscrimineerd. Christenen leven daar onder grote spanning. Vandaag is het rustig, morgen kan er opeens een explosie van geweld ontstaan. Het vuur kan smeulen en weer oplaaien. Dat maakt het leven onzeker.” Met als gevolg een constante uitstroom van christenen uit het Midden-Oosten, omdat er voor hun gezinnen geen toekomst is. „Ze vluchten naar veiliger gebieden of naar minder onveilige gebieden, zoals West-Europa of Amerika.”

Christenen in bedreigde gebieden willen evengoed een zoutend zout en een lichtend licht voor hun omgeving zijn, aldus Van der Poel. „Ze willen geen slacht­offerrol aannemen en ook niet zielig in een hoekje gaan zitten. Ze ervaren het als hun roeping om de boodschap van Jezus Christus uit te dragen in de samenleving.”