Het is de kracht van deze week: echt iedereen kan op het podium terechtkomen. Oudere vrouwen uit Indonesië of jonge mannen uit Latijns-Amerika. Met een keur aan onderwerpen: integral mission (woord en daad) in leiderschap van christelijke organisaties, in de toerismesector, in milieukwesties en in het landen waar genocides plaatsvonden en waar gezocht wordt naar het evenwicht tussen vergeving en rechtvaardigheid.

Het dóét natuurlijk wat als een voorganger uit Jordanië vertelt over de afname van het aantal christenen in Syrië en Irak. Aangrijpend is het moment waarop een enorme Pakistaan met een kleine Indiase zuster op het podium staan, om te bidden voor elkaar en voor hun landen van herkomst, die permanent op voet van oorlog leven met elkaar. Als daarna een Oekraïense vrouw een Russische pastor omhelst, hem vergeving biedt en voor hem bidt en hij daarna op zijn beurt hetzelfde doet voor haar en het Oekraïense volk, houden maar weinig mensen het droog.

Een vlammend betoog van bisschop Zac uit Uganda volgt. Hij legde een aantal jaren geleden zijn voorgangerschap neer om zich fulltime te kunnen richten op het tegengaan van onrecht richting de armen. Campagnes tegen de corrupte overheid worden vanuit de kerken aangezwengeld. En wat me het meest raakt: hij spreekt vanuit maximale vrijheid en is niet bang om te worden opgepakt. „Ik ben vrij. Zoals Paulus. Mij kan niets overkomen, want m’n thuis is elders.” Tegelijk is de man vlijmscherp: „Blanken die excuses aanbieden voor het slavernijverleden en nu zeggen dat Afrikaanse migranten niet binnen mogen komen, omdat ze van hun welvaart komen stelen. Pardon!? Jullie hebben heel ons land leeggeroofd, met mensen en al.” Zijn glimlach en genadevolle houding dwingen respect af.

Donderdag heb ik met twee Tear­collega’s een uitstapje gemaakt naar een van de projecten die Tear steunt, op de rand van een vuilnisbelt. Tussen alle ellende en mistroostigheid wordt daar op basisscholen gewerkt aan groentetuintjes, verantwoord afvalbeheer en gezonde voeding. Vanuit kerken en christelijke organisaties wordt licht in de duisternis gebracht. En ja, dat levert op dat mensen Jezus als Heere leren kennen. En vaak ook niet. Toch zijn er dan tekenen van het Koninkrijk. Van gerechtigheid, blijdschap en vrede.

Als een spreker de vraagt stelt hoe het Koninkrijk van God er in jouw land uit zou zien als God vandaag al je gebeden zou verhoren, stel ik me een land voor waar mensen welkom zijn, waar we onze rijkdom en veiligheid delen en waar we ons niet laten leiden door angst maar door liefde. Vanuit Lima: Sjalom voor Nederland!

Ir. Jurjen ten Brinke (evangelist van de christelijke gereformeerde zendingsgemeente Hoop voor Noord in Amsterdam) is deze week in Peru als ambassadeur van Tear. Dit is het laatste verslag, het eerste deel verscheen dinsdag.