De doop is een teken en zegel van Gods genadeverbond, zo stelde ds. Kaptein, hervormd predikant in ’s Grevelduin-Capelle. Het doopwater is een teken van het bloed van Christus, tot verzoening van de zonden. „God maakt het Evangelie in de doop kinderlijk eenvoudig zichtbaar. Zoals het water mijn vuile handen schoonwast, zo reinigt het bloed van de Heere Jezus mij van al mijn vuile zonden. Maar de doop zegt als teken zo veel meer. Het sacrament van de doop verwijst niet alleen naar de vergeving, maar ook naar de vernieuwing van het leven, naar de heiliging.”

Dit laatste aspect, de vernieuwing of de heiliging van ons leven, heeft alles te maken met het graf van de doop. „De doop laat ons vooral heel duidelijk zien wat het betekent om met Christus verenigd te zijn. Verenigd met Christus in Zijn dood en verenigd met Christus in Zijn opstanding. De doop toont ons iets van het grote geheim om in Christus begrepen te zijn. Daar ligt het geheim van de heiliging. Niet in mijn doen en laten in de eerste plaats, maar in het in Christus zijn.

De doop beeldt uit hoe een zondaar met de Heere Jezus Christus verenigd is en zo met Hem gestorven, maar ook met Hem opgestaan. „Met Christus door de dood heengegaan naar het leven. De doop is een graf. Je gaat erin onder, zoals Christus in het graf. En het water sluit zich toe, en je staat eruit op, zoals Christus uit het graf. Met Christus in de dood komen we niet om, maar staan we op”, aldus ds. Kaptein.

Als Christus de mens heeft verlost, dan moet hij het oude als afgedaan beschouwen. „Het oude moet eraan. Niet zozeer in activistische zin, maar veel meer door het oude dóód te geloven en er als gevolg daarvan aan af te sterven. Kohlbrugge zou zeggen: Je moet die oude mens geen water geven, maar hem laten verdorren zoals de bladeren in de herfst. We moeten de blik op het beloofde land gericht houden: dat is beloofd en dat ligt voor me. En zo volgens het doopsformulier de oude natuur doden en in een nieuw godzalig leven wandelen.”

Eigenlijk draait het volgens ds. Kaptein in je leven om maar één ding: met Christus verenigd te zijn door het geloof. Als je Christus mist, mis je alles. „Vanuit die kennis wordt mijn leven ook anders, en zo niet, dan heb je nooit de kracht van de bekering verstaan. Kom dan, jongelui, met al je zonden en tekorten en werp je op Christus. Wij hebben alles doorgebracht, verkwist, maar schuil in Zijn wonden. Dan mag je weten door het geloof met Christus aan het kruis gehangen te hebben. Met Christus begraven te zijn, maar ook met Christus opgestaan in een nieuw leven. De doop laat ons dus iets zien van een groot geheim en door de doop wil God Zijn zegel aan Zijn beloften hechten. In de doop zegt God: Ik meen het! De Vader wil je Vader zijn, de Zoon je Verlosser en de Heilige Geest je Leidsman.”

Als de doop een graf is, geldt dit altijd, aldus de hervormde predikant. Wie er met Christus in begraven wordt, staat er ook met Christus uit op. „Zonder geloof blijft het spreken van God waar, maar maak ik de beloften van God voor mijzelf door ongeloof krachteloos. Ja, gaandeweg zal ik me dan meer en meer verharden. Het blijft dan bij een sacramentele handeling voor mij, een ritueel, maar mijn hart ging nooit open voor de zaak waar het in de doop om gaat. Ik heb de zaak waar het om gaat nooit door het geloof toegestemd.

Maar pas dan op: want wie zich verhardt en Christus niet nodig heeft, komt in het doopwater om en verdrinkt in z’n eigen doop. Want ook dat kan. Net zoals Farao omkwam in de Rode Zee, zo komen onboetvaardigen en ongelovigen om in hun eigen doop.”