Onder de rook van Schiphol vormt Bloemenveiling Aalsmeer een heus dorp. Het veilingcomplex beslaat een miljoen vierkante meter en staat daarmee in het Guinness Book of Records. Maar liefst 20 miljoen bloemen en planten verwisselen iedere dag van eigenaar.

In een enigszins afgelegen gebouw druppelen tweewekelijks rond het middaguur de deelnemers aan de bedrijfspauzegebedskring binnen. Een man in pak schuift naast een collega in overall. Een kantoormedewerker groet een extern adviseur. Kerkelijke achtergrond? Doet niet ter zake.

Een deelnemer valt bij binnenkomst met de deur in huis. „Ik heb net een goed gesprek gehad met een moslimcollega. Hij vroeg wat ik ging doen op de gebedskring. Na wat uitleg gaf hij al snel aan dat ik maar snel moest gaan omdat ik anders te laat zou komen.”

De moslims vormen een onderwerp tijdens het gebed. De gebedskring vraagt de Heere om open deuren en anderzijds ook om voorzichtigheid in het spreken. „Als ik het zelf wil doen, laat me dan mijn mond maar houden.”

De bloemenveiling neemt tijdens het gebed een centrale plaats in: bestuur, directie en leidinggevenden worden meermalen met name genoemd. Op handen zijnde veranderingsprocessen passeren de revue. Heel concreet is de aandacht voor de bloemenimport uit Israël. Veel import betekent immers een stimulans voor de Israëlische economie.

Als na een halfuur het ”amen” klinkt, verdwijnen de deelnemers weer even snel als ze zijn gekomen. De handen moeten weer uit de mouwen.

„Onze gebedskring bestaat nu twee jaar”, zegt initiatiefnemer Dick Vollmuller. De 53-jarige projectleider werkt al 26 jaar bij Vastgoed, de afdeling voor het onderhoud van gebouwen en terreinen. „De aanleiding voor de start van de kring ligt in de wens van groei van Christus’ gemeente.”

Om de week verstuurt Vollmuller een uitnodiging naar elf collega’s. „Het aantal is niet groot als je bedenkt dat op en rond de bloemenveiling 25.000 mensen werkzaam zijn. De Heere doet echter al wonderen als twee of drie mensen bij elkaar zijn.”

De aandacht die de media besteden aan het verschijnsel van biddende werknemers, ziet Vollmuller als gebedsverhoring. „We hebben enkele weken geleden indringend gebeden om meer bekendheid voor ons initiatief. Prompt belde het Reformatorisch Dagblad; Radio Noord-Holland besteedde aandacht aan ons en de Evangelische Omroep vroeg om medewerking aan het programma ”Zij gelooft, zij niet”. Op de laatste vraag zijn we niet ingegaan omdat we niet willen forceren.”

Vollmuller zoekt naar evenwicht tussen bekendheid en zorgvuldigheid. De directie van de bloemveiling kent het initiatief, maar biedt de bidders geen extra faciliteiten. Werving via het personeelsblad is niet aan de orde. „We werken bij een geweldig bedrijf en willen geen conflicten. Er komt een moment dat onze groep vanzelf een plekje krijgt. We hopen en bidden dat ook de directie merkt dat onze gebeden zegenrijk werken.”

De deelnemers willen het biduurtje niet missen. „Na afloop zijn we weer bijgetankt. Mensen kunnen ons teleurstellen, maar onze Vader is trouw tot in eeuwigheid. Dat is toch geweldig.”

Dit is het tweede deel in een serie over bedrijfsbidstonden. Morgen deel 3: schoenenzaak Wieten in Zwolle.