Sinds Ross haar voornemen bekendmaakte, staat de telefoon van de CG-Raad roodgloeiend, zegt Troost. Onlangs besloot de raad het voortouw te nemen bij het organiseren van een inmiddels aangekondigde demonstratie. Die moet dinsdag plaatsvinden in Den Haag, als de Tweede Kamer over het budget debatteert.

Mensen met een handicap vrezen dat het nieuwe kilometerbudget gaat leiden tot een sterk verminderde bewegingsvrijheid en een fikse stijging van de vervoerskosten. Als de staatssecretaris haar zin krijgt, moet een gehandicapte straks tot 275 kilometer 60 eurocent per kilometer betalen. Boven dat aantal is 1,25 euro verschuldigd. Alleen gehandicapten die speciaal voor het taxivervoer geïndiceerd zijn, krijgen de 60 eurocent tot 550 kilometer vergoed.

„Dit raakt veel meer ouders dan alleen degenen die hun kind graag in een identiteitsgebonden instelling plaatsen”, voorspelt Jan de Bruin uit Nieuw-Beijerland. Samen met zijn vrouw Ellen draagt hij de zorg voor hun vier kinderen, onder wie hun aan een rolstoel gebonden en verstandelijk gehandicapte zoon Lennert (21).

Jaarlijks rijst Lennert zo’n twaalf keer op en neer vanuit instelling De Kroonheim in Uddel, een afstand van ongeveer 140 kilometer. Dat kost het gezin volgens de nieuwe regeling, zo heeft De Bruin inmiddels becijferd, 3512 euro; ruim 3000 euro meer dan nu.

De Bruin, gelaten: „Wij gaan weer helemaal terug naar af.” Oftewel: vanaf 1 april komt het halen en brengen van Lennert weer op zijn eigen bord. Voor de leeftijdscategorie waartoe Lennert behoort, zijn die kosten niet fiscaal aftrekbaar. Daarvoor is de groep die het aangaat te klein.

Plannen om te gaan demonstreren, heeft De Bruin niet, maar de ondoordachte indruk die het voorstel van Ross op hem maakt, steekt.

Voorzitter Troost van de CG-Raad zegt zich vooral te ergeren aan het feit dat Ross verzuimt de daadwerkelijke oorzaak van het sterk gestegen taxigebruik te benoemen en te bestrijden. Die oorzaak is, zo stelt Troost nadrukkelijk, het ontbreken van overleg tussen vervoersmaatschappij Connexxion en de NS. Troost: „Het systeem is fout, niet de gehandicapte. Tussen taxi- en treinvervoer ontbreekt elke aansluiting, daardoor worden gehandicapten, die nog zelf op pad kunnen wel gedwongen met de taxi te reizen. Door de uitlatingen van de staatssecretaris is bovendien het beeld ontstaan dat steeds meer gehandicapten de taxi uit gemakzucht verkiezen boven de trein. En daar ageren wij tegen.”

Het contract voor het nieuwe gehandicaptenvervoer dat de overheid recent sloot met vervoersmaatschappij Transvision biedt volgens Troost geen zicht op verbetering. „Zonder overleg blijven gehandicapten aangewezen op de taxi. Of je moet drieënhalf uur overhebben voor een reis van Baarn naar Ede. Want dat is nu, als je alle beperkingen in acht neemt, de realiteit. Conclusie: elke gehandicapte, geïndiceerd of niet, wordt met die kostenstijging geconfronteerd.”