Zalig zijn de doden die in de Heere sterven, staat er met sierlijke letters op het hek van de kleine begraafplaats in het dorp. De tekst zal de meeste bezoekers ontgaan. Hun aandacht gaat uit naar een graf in de uiterste hoek. Johan Friso Bernhard Christiaan David van Oranje-Nassau van Amsberg, staat er op de grijze steen aan het hoofdeinde.

Al sinds dat de overleden prins hier sinds augustus 2013 begraven ligt, is het er een drukte van belang. Ook gisteren. Onder de bezoekers het echtpaar Van der Veen uit Oudhoorn. Waarom ze hier zijn? „Uit nieuwsgierigheid. We zijn net bij Paleis Soestdijk geweest en wilden hier ook nog heen.” Even blijven ze voor het graf staan. „Heel sober”, vindt meneer. Mevrouw Van der Veen, koningshuiskenner: „Johan hield niet van poespas.” Een laatste blik op het graf, een foto, en dan vertrekt het echtpaar weer.

Even verderop is een vrouw de grafsteen van haar familie aan het schoonmaken. Ze komt hooguit vier keer per jaar op de begraafplaats, zegt ze, „maar het is er altijd druk.” Het frustreert haar een beetje. „Ik snap niet wat al die mensen hier komen zoeken”, zegt ze. „Het kan storend zijn als je hier voor het graf van een geliefde komt.”

Ook de eigenares van de Boswinkel, een zaak met cadeau- en luxegoederen, ergert zich aan de niet-aflatende stroom bezoekers. En niet zo’n klein beetje ook. „Dit graf is geen attractie”, zegt ze verontwaardigd. „De dood van de prins is een familiaire kwestie, en ik vind dat daar weinig respect voor is. Wij Vuurschenaren distantiëren ons van dit gedrag.”

Verderop in de Dorpsstraat zit een ouder echtpaar voor hun huis. Hij: „Ze komen met busladingen tegelijk.” Zij: „Soms staan er wachtrijen voor het graf. Zo verdrietig. Dan lopen ze oneerbiedig te lachen of hard te praten. Het is een dagje uit.”

Met de oneerbiedigheid valt het deze vrijdagmiddag wel mee. Maar druk blijft het. Een moeder met drie jonge dochters. Een groep gepensioneerden. De mountainbikende familie Van der Haar uit Soest vat het meest voorkomende motief van de bezoekers bondig samen: „Dit graf moet je toch gezien hebben.” En weg zijn ze weer.