Het lijkt wel alsof heel de stad is uitgelopen om met eigen ogen te aanschouwen welke verwoestingen de omgevallen kranen en het neergestorte brugdek teweeg hebben gebracht. Onder de toeschouwers gonst het van de geruchten. „Ze zeggen dat er twintig gewonden zijn en geen doden, maar dat geloof ik niet. Waarom zijn er dan niet meer ambulances weggereden?” „Er zouden een kind en een hond in één van de ingestorte gebouwen vastzitten. Ik hoorde agenten zeggen dat er drie tot vijf dodelijke slachtoffers zijn.”

Wiebelen

De geruchten komen voort uit dé grote vraag die leeft onder al de inwoners van de Rijnstad: Hoe ernstig zijn de gevolgen van de ramp? „Ik kan haast niet geloven dat er geen dodelijke slachtoffers zullen zijn”, zegt ooggetuige Franz Jansen. De Alphenaar stond zoals zo veel stadsgenoten te kijken naar het vervoer van het tonnen zware brugdek en zag met eigen ogen hoe het misging. „De boel begon steeds erger te wiebelen.”

Jansen zag hoe een aantal werknemers van de ponton en naastgelegen boot af sprongen om zich in veiligheid te brengen. „Een van hen, een man tussen de 25 en de 30, zat even later krijtwit op de grond. Hij had het er zwaar mee.”

Hij beschrijft ook zijn eigen reactie op de ramp. „Ik stond als aan de grond genageld. Ik kon haast niet begrijpen wat ik zag; dat is zo’n rare gewaarwording. Sommige omstanders raakten in paniek. Maar na tien minuten was het juist heel rustig en stil. Toen kwamen de hulpdiensten.”

Biertje

Aan de andere kant van de rampplek zit Richard Zijp voor zijn herenmodezaak een biertje te drinken. De kraan en het brugdeel kwamen op twee panden bij Zijp in de straat terecht, zo’n 100 meter verderop in de Hooftstraat. Zijp: „Ik stond voor de winkel een sigaret te roken en ineens valt de hele zooi om. Meteen heb ik mijn winkel dichtgegooid en 1-1-2 gebeld. Ik was de eerste die belde, dus ik heb alles kunnen uitleggen. Daarna ben ik naar buiten gegaan. Daar was het een chaos. Allemaal stof, net oorlog joh. Er wilde nog iemand een beschadigd pand binnen om zijn hond vanonder het puin te halen, maar die heb ik tegen kunnen houden.”

Twee panden aan de Hooftstraat zijn vrijwel volledig verwoest, blijkt bij nader informeren. In deze panden zaten kunstwinkel Barend van Zwieten en tweedehandswinkel Used Products. Of er zich tijdens het ongeluk mensen in het eerste pand bevonden, weten de omstanders op dat moment niet. Van de tweedehandswinkel is meer bekend. Manager Anouar Betteui van toko Rasa Baru, een Indonesische eetgelegenheid, zag het allemaal gebeuren. Zijn winkel staat op zo’n 30 meter afstand van de rampplek. „Ik hoorde: „Nee, nee” schreeuwen en zag twee jongens van Used Products en wat klanten wegrennen. Een van hen had bloed aan zijn onderarm, maar leek niet ernstig gewond te zijn. Die jongens hebben enorm veel geluk gehad.”

Hij stond te trillen op zijn benen na het ongeval, bekent Betteui. „Ik was erg geschrokken. Vooral de gedachte dat er misschien nog mensen lagen te sterven onder het puin greep me aan. We zijn met een man of dertig naar de puinhoop toegelopen om te kijken of we iets konden doen, maar toen begon de kraan die erop lag te bewegen.”

Ontzag

De verwoeste panden zelf zijn vrijwel niet te zien voor het publiek. Een enorm aantal ingeschakelde politieagenten heeft zelfs de kleinste paadjes die naar de rampplek leiden met zorg afgezet. Ook een stiekeme blik op de ravage blijkt niet ongestraft te kunnen, ervaren drie jongens die onder een lint doorkruipen om te zien wat er nog over is van het verwoeste Used Products. Met een „Wegwezen!” en „Moet je dood?” worden ze bars weggestuurd. Maar ze hebben genoeg gezien. Vol ontzag vertellen ze over de enorme puinhoop. „Er staat daar niets meer overeind.”

De tijd verstrijkt, nieuws is er nauwelijks. Toch weerhoudt dat de gestage stroom nieuwsgierigen niet. Telkens weer vertellen de mensen elkaar wat ze weten. Zo is een oude dame aan de dood ontsnapt doordat ze juist naar beneden was gelopen toen de kraan op haar huis viel, vertelt omstander Jarno Haze. „Ze was helemaal van slag door de gebeurtenis.”

De inwoner van Alphen aan den Rijn had de klap van de val gehoord en was meteen gaan kijken. „Ik heb geen slachtoffers gezien of zo. Maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je dit overleeft als je in een van de verwoeste panden zit.”

Als het donker begint te worden, druipen de nieuwsgierigen langzaam af. Later die avond blijkt het onvoorstelbare wonder boven wonder tóch waar te zijn: dit was een klap zonder dodelijke slachtoffers.