Bovendien gaat het bij ruim de helft van deze pendelaars om Nederlanders, Belgen of Duitsers die aan de andere kant van de grens zijn gaan wonen, maar hun baan in het land van oorsprong hebben. „Zij hebben niet gekozen voor een baan over de grens, maar besloten in het buurland te gaan wonen vanwege de aantrekkelijke woningmarkt, het gunstige belastingklimaat of om persoonlijke redenen”, aldus de onderzoekers.

De grensbarrière is niet voor iedereen even groot. Duitsers blijken 2,5 keer vaker in de grensstreek van Nederland te werken, dan omgekeerd. „Dat is opmerkelijk want de mogelijkheden voor grenspendel zijn zelfs iets groter voor Nederlanders in Duitsland dan andersom. Het verschil in taal en cultuur kan dit niet verklaren: die kloof is even groot voor de Duitsers als de Nederlanders.” Belgen werken overigens ongeveer even vaak in de Nederlandse grensstreek als Nederlanders in België.

Regionaal en nationaal beleid kan belemmeringen om over de grens te gaan werken verminderen, maar dit vraagt maatwerk. „Als er veel geschikte banen over de grens bereikbaar zijn, dan zijn regio’s gebaat bij een betere informatievoorziening zodat werkgevers en werknemers aan weerszijden van de grens elkaar sneller vinden.”

Toch zullen volgens het onderzoek niet alle regionale arbeidsmarkten langs de grens evenveel profiteren van het wegnemen van belemmeringen. Meer open grenzen zijn vooral gunstig voor regio’s waar de banen over de grens goed aansluiten bij de kennis en vaardigheden van de werknemers, aldus het rapport.

Stimuleren van werken over de grens kan ook als onbedoeld neveneffect hebben dat de krimp van de beroepsbevolking in de Nederlandse grensregio’s wordt versterkt, waarschuwen de onderzoekers.