De bemanning en het amfibisch transportschip hebben gedurende de missie in Liberia geholpen bij de opbouw van de VN-troepenmacht in het land. Ook heeft de Rotterdam meerdere transporten met hulpmiddelen en militairen uitgevoerd en heeft het medisch team aan boord van het schip medische assistentie verleend aan de VN.

Vanwege de acht medici aan boord kon de Rotterdam niet langer in Liberia blijven, zoals onder anderen Kofi Annan wilde. De secretaris-generaal van de VN had hoogstpersoonlijk aan premier Balkenende gevraagd of het schip een maand langer kon blijven. Dit verzoek werd afgewezen, omdat de acht artsen volgens het contract van defensie met de ziekenhuizen naar Nederland terug moesten.

In totaal heeft de Rotterdam 101 dagen op zee doorgebracht, gerekend vanaf de laatste tussenstop bij Las Palmas. Daarnaast lag het schip rond de jaarwisseling vijf dagen in de haven van Dakar (Senegal). De 57 dagen die volgden op dit havenbezoek, voer de Rotterdam tot en met de aankomst in Den Helder aan één stuk door. Dat is een recordaantal dagen ononderbroken op zee voor de Koninklijke Marine.

Een paar duizend mensen wachtten zaterdag de militairen op, onder wie Bettie van der Woude, die haar vriend Henk Bouwer aan boord van de Rotterdam had zitten. Bouwer kwam als een van de eersten van het schip, waarop hij zijn vriendin zag staan met een bos rozen. Op de kade vroeg ze hem ten huwelijk, waarop hij ja antwoordde. „Dit is een mooie binnenkomer”, aldus Bouwer.

Omstreeks halfeen kwamen de overige militairen van boord, waarna een emotioneel weerzien plaats had. „’t Is hier wel een stuk kouder, maar het is heerlijk om terug te zijn. Dat is het leukste van het varen: het thuiskomen”, zei een van hen, die werd opgewacht door zijn vrouw en twee kinderen.

De familie en vrienden van Eric Zwart, twaalf stuks in totaal, konden ook niet wachten hem weer te zien. „We hebben hem wel gemist, vooral met de feestdagen en zijn verjaardag. Hij en zijn vriendin zijn op dezelfde dag jarig en dit jaar zouden ze dat voor het eerst samen vieren, maar hij was weg. Dat vond ze niet zo leuk”, zei zijn oma. Volgens zijn moeder heeft Eric het echter wel naar zijn zin gehad. „Op kaartjes en dergelijke schreef hij dat hij het leuk vond, maar soms had hij wel heimwee.”