„Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, al gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer.”

Dit behouden worden bestaat uit een verlossen van de schuld der zonde en een herstel van de zondaar in de liefde en vriendschap van een drie-enige God. De scheiding die er tussen God en de ziel bestaat, wordt dan weggenomen en de ziel laat het pak van zijn zonden aan de voet van Christus’ kruis. Zodra hij komt tot Christus worden zijn zonden ook weggenomen.

Dit behouden worden drukt ook de verlossing van de heersende macht van de zonde en het herstel van het verloren deugdenbeeld in de ziel uit.

In waarheid, niets is rampzaliger dan de zonde. De zonde is een hel. Dit weet zo’n ziel die zich naar Jezus wendt. Daarom is het hem niet alleen om vrede en troost te doen, maar ook om heiliging. Zij is door genade een vijand van alle zonden en een vriend van alle deugden geworden.

Bovendien bestaat dit behouden worden uit een verlossing van zowel eeuwige als tijdelijke straffen, uit een toewijzing van het recht op de eeuwige zaligheid, ja zelfs in een aanvankelijk genieten van de beginselen der eeuwige vreugde in de ziel, reeds in dit leven.

Theodorus Avinck,

ouderling en oefenaar te De Bilt

(”Tien praktikale verhandelingen”, 1784)