De politie vermoedt dat één man achter twaalf verschillende verkrachtingen en aanrandingen zit. In drie gevallen is hetzelfde DNA gevonden, in de andere zaken duiden de handelwijze en de beschrijving van de dader die slachtoffers gaven erop dat het om dezelfde dader gaat.

Hij werd nooit gepakt, maar het onderzoeksteam hoopt hem alsnog te vinden. Eerst worden de tips nagetrokken, maar als die niet tot zijn arrestatie leiden, overweegt de politie een zogeheten DNA-verwantschapsonderzoek in de regio te houden. Bij een dergelijk onderzoek wordt mannen uit de hele omgeving gevraagd DNA-materiaal af te staan.

De dader hoeft daar zelf niet aan mee te doen om ontmaskerd te worden: bij verwantschapsonderzoek zoekt de politie via erfelijk materiaal naar familieleden. Als dat lukt, is de kring van verdachten ineens heel klein, zeker aangezien de politie een vrij duidelijk beeld heeft van de dader. Het is een man van inmiddels 50 tot 55 jaar oud. Hij heeft een lokaal accent, ruwe werkhanden, een onverzorgd uiterlijk en hij stonk telkens naar alcohol en sigaretten.

Verwantschapsonderzoek in Friesland leidde eind 2012 tot de arrestatie van Jasper S., de moordenaar en verkrachter van Marianne Vaatstra. Hij had vrijwillig DNA ingeleverd, waardoor de zaak uit 1999 eindelijk werd opgelost.

Vijf jaar geleden was in Waalre de laatste verkrachting die de politie aan de serieverkrachter linkt. Dat geeft echter geen zekerheid dat hij niet opnieuw zal toeslaan: tussen 1996 en 2004 vergreep hij zich ook niet aan vrouwen, om vervolgens toch weer actief te worden.