De predikant van de oud gereformeerde gemeente in Nederland te Utrecht sprak aan de hand van Psalm 25: 12 en 13 over het thema ”Een Goddelijk onderzoek”. Hij zag in de woorden van de tekst drie gedachten: een zielsonderzoekende vraag, een zielsonderwijzend antwoord en een zielsverkwikkende belofte.

David stelt in Psalm 25 de zielsonderzoekende vraag: „Wie heeft lust om de Heere te vrezen?” „Als ambtsdragers dienen we hierop van Godswege het antwoord te weten. Hoe zou een blinde de blinde moeten leiden? Het vrezen van de Heere gaat al het schoon van de wereld ver te boven. Zoek Hem, totdat ge Hem gevonden hebt. Want wat verknoeien we toch onze tijd. Het is allemaal beeld en beeld en beeld. De wereld zegt nooit: Het is genoeg. We zijn goed geschapen, maar diep gevallen. Als God in je leven komt, ga je Zijn voetstappen drukken, dan zoeken we de dingen die Boven zijn. Als dat morgen op de synode níet zo mag zijn, mogen we wel vrezen voor onszelf.”

Kerkelijk Nederland ligt verwoest en verdeeld, zei ds. Van de Veen. „Wie heeft er schuld over, wie weent erover? Maar God gaat nog door met Zijn kerkvergaderend werk, ook in onze oud gereformeerde gemeenten. Vraagt u waarom? Omdat er nog plaats is in het huis met de vele woningen.”

De predikant van Utrecht riep de aanwezige jongeren op om de pc eens een week lang uit te laten. „En verknoei je tijd toch niet met je telefoon. De duivel weet vandaag precies hoe hij het doen moet. We mogen wel vrezen, maar God brengt dwars door alles heen toe wat van eeuwigheid verkoren is. Dan krijg je lust in je hart om de Heere te vrezen.”

Op een zielsonderzoekende vraag volgt ook een zielsonderwijzend antwoord: „Hij zal hem onderwijzen in den weg dien hij zal hebben te verkiezen.” „Zo slaat Hij je stenen hart in stukken en geeft Hij er een vlezen hart voor in de plaats. En als Hij leven uitstort in het hart, stort Hij alles uit. Dan leer je de vraag kennen in je leven: „Heere, wie zijt Gij?” Zo wordt de heilige oorlog in het leven geboren, de strijd van de oude mens tegen de nieuwe mens. Dat wordt een pijnlijke dood, sterven aan alles wat geen God en geen Christus is, maar ook een opstanding van de nieuwe mens. Zo bekeert God een mens, in de weg van missen, zoeken en vinden. Zo wordt Gods volk gaande gehouden op de weg van de waarachtige bekering.”

Psalm 25 biedt uitzicht op een zielsverkwikkende belofte: „Zijn ziel zal vernachten in het goede, en zijn zaad zal de aarde beërven.” Heeft u, zo vroeg ds. Van de Veen, wel eens een belofte ontvangen, en bent u met alles in de dood terechtgekomen? Houd dan maar moed, want uw ziel zal vernachten in het goede. Dat is genade, want een ziel wordt alleen zalig omdat God het wil. Daarom worden zulken getrokken met koorden van goedertierenheid. Wij willen graag God met ons mee hebben, maar wij moeten met de Heere mee. In die weg ontvangt een zondaar het goed dat nimmermeer vergaat: dat is eeuwig zalig, eeuwig gelukkig, eeuwig vol van God, eeuwig in de liefdesarmen van Christus, Dan is het weinige van de rechtvaardige beter dan het vele van de goddeloze.”

Lees meer in Digibron

„Onderzoek Woord en oudvaders” – verslag bidsstond ds. P. van Veen (Reformatorisch Dagblad, 05-06-2013)