Volgens Binnendijk, bekend als spreker tijdens EO-jongerendagen, kan onreinheid van een prediker een belangrijke blokkade zijn voor de doorwerking van een preek. „Wie niet rein is, is geremd in zijn bediening. Dat gevaar is tegenwoordig heel groot voor alle predikers. Het is een worsteling om het hart rein te houden en het kanaal naar God open te houden.”

Jaloezie -„een echte predikerszonde”- is een andere blokkade, aldus Binnendijk. „Ik ben ook wel eens jaloers als ik ergens niet wordt uitgenodigd om te spreken. Paulus schrijft erover in de brief aan de Filippensen. De blokkade mocht niet blijven zitten. Het is een genade om voor Gods aangezicht te komen en te zeggen: „Ziet U iets waardoor mijn hart niet zo open is als het zou moeten zijn?”

Een derde blokkade noemde Binnendijk de hoogmoed, een zonde waarvan ook Mozes last had toen hij op de steenrots sloeg. „Onze preekstoelen staan te hoog. We hebben de neiging om op de mensen neer te zien. Het circus doet het wat dat betreft beter. Het publiek zit hoog en de artiest zegt: „hooggeëerd publiek.” In het gesprek met Jezus ontmoet de Samaritaanse vrouw voor de eerste keer Iemand Die niet op haar neerziet. Mensen om ons heen merken direct of we hoogmoedig of nederig zijn.”

Het thema van de dag was: ”Vrijmoedig”. Sprak Binnendijk over ”vrij”, drs. W. Dekker, studiesecretaris van de IZB, ging in op het woordje ”moedig”. Hij denkt dat predikers vaak te veel bezig zijn met binnenkerkelijke zaken, waardoor ze geen oog hebben voor de echte problemen in de wereld. Volgens hem is er in de meeste kerken te weinig moed. „Wie geen weet heeft van de verburgerlijking van de kerk leeft met oogkleppen op”, meent Dekker. Het gevaar van burgerlijkheid toonde hij aan met het voorbeeld van de Kristallnacht in Duitsland, in 1938. Toen werden honderden synagogen verwoest en tienduizenden Joden gevangengenomen, zonder dat de kerk haar stem liet horen. Tijdens een bede- en boetedag werden wel zonden in het algemeen genoemd, maar niet het zwijgen na deze nacht. „Het is gemakkelijk om na zo veel jaar vast te stellen: Hoe kon het gebeuren?! Zou ik wel doorzien hebben om welke gruwelijke zonden het ging als ik toen leefde? Zou ik dan de moed gehad hebben om tegen de hoofdstroom in te gaan?”

Dekker vindt het daarom belangrijk om op de juiste momenten de juiste dingen te zeggen. Er is tegenwoordig moed voor nodig om teksten die spreken over het oordeel van God niet uit de weg te gaan en niet af te doen als van minder belang. „Het verhaal van de kruisiging, dat spreekt van Gods oordeel, moet geen mooie standaardboodschap worden, waarbij niemand iets voelt. De predikers moeten als het ware met Christus worden gekruisigd om de geschiedenis voor de hoorders voelbaar te maken. Preken over het kruis is zwaar”, aldus Dekker.

”Passie voor Preken” wil door middel van conferenties, een boekenserie en cursussen predikanten en voorgangers inspireren en helpen met de verkondiging van Gods Woord. De beweging wil betrokken zijn op de hoorders van vandaag. Het initiatief is boven verwachting aangeslagen, aldus voorzitter ds. R. van der Spoel uit Harderwijk. Hij zegt dat de preekbeweging bij de oprichting in juni 2002 heeft gemikt op 300 betrokken predikanten, terwijl nu al 800 predikanten de nieuwsbrief van de stichting ontvangen. Dat aantal stijgt wekelijks gemiddeld met zes.

Op de bijeenkomst waren ongeveer 175 voorgangers uit reformatorische en evangelische kerken aanwezig.