Van der Knijff heeft een dwarslaesie. „Alles wat onder m’n borst zit, voel ik niet.” Dit jaar valt zijn pgb nog onder de nieuwe Wet langdurige zorg, die de oude AWBZ vervangt, maar of dat zo blijft weet hij niet. „Het kan zijn dat ik volgend jaar word overgeheveld naar de Zorgverzekeringswet. Dan daalt de vergoeding voor persoonlijke verzorging bij veel verzekeraars van 26 naar 22 euro per uur.”

Zo’n verandering heeft niet alleen financiële gevolgen, weet Van der Knijff. „Ik ben cliënt bij ProLife en zal geen andere keus hebben. Voor de basisverzekering kan ik wel elders terecht, maar niet voor de aanvullende verzekering. Geen enkele verzekeraar zal een brandend huis, zoals ik ben, accepteren. Dat iedereen vrij is om z’n eigen verzekering te kiezen, zoals de politiek beweert, is een Haagse werkelijkheid die niet klopt.”

Als medewerker van Per Saldo, de landelijke belangenorganisatie van pgb-houders, maakt Van der Knijff „schrijnende situaties” mee. „Sommige mensen met intensieve zorg hebben sinds januari nog geen cent gezien. Ze moeten vier maanden pgb voorschieten om hun zorgverleners te betalen. De bedragen lopen op tot meer dan 10.000 euro. Als wij bij Per Saldo van zulke toestanden horen, duiken we er bovenop en eisen we dat er binnen drie dagen betaald wordt. Gelukkig gebeurt dat meestal.”

Organisatorisch is het bij de SVB en bij zorgkantoren een chaos, weet Van der Knijff. „Mensen sturen vier keer hun stukken op en krijgen dan nog te horen dat er niets is aangekomen. Het gebeurt zelfs dat spullen persoonlijk worden bezorgd, mensen een afgiftebewijs krijgen en toch weer een brief ontvangen dat hun stukken ontbreken. Externe bureaus scannen de documenten. Daar gaat veel mis mee.”