Thorpe studeert in Oxford. IJverig verkondigt hij daarna het Evangelie in de lijn van John Wycliffe (1331-1384). Té ijverig, vindt de aartsbisschop van Canterbury in 1397. Thorpe wordt in Londen vastgezet. Hij komt weer vrij als er een andere wind waait, maar in 1407 volgt er opnieuw een arrestatie. Hij mag Gods Woord niet uitdragen zoals hij het doet. In de gevangenis wordt hij wreed behandeld.

Tegenover de aartsbisschop moet hij zich verantwoorden over zijn boodschap dat het brood in het avondmaal gewoon brood blijft, dat men geen beelden mag aanbidden en nog meer.

Thorpe zet helder uiteen dat hij in lijn met de Bijbel preekt. „Maar men doe en richte met mij aan wat de genadige wil van de almachtige God over mij heeft beschikt.”

De priesters en de aartsbisschop worden vooral boos als Thorpe uiteenzet dat zij zich niet mogen verrijken op kosten van de kerkgangers. De aartsbisschop wordt toornig: „Schandelijke ketter, dat God u straffe; waarom preekt u en prediken mensen als u altijd meer tegen ons en de geestelijken, dan tegen de leken?” Thorpe antwoordt scherp: „Wij prediken zonder aanzien van personen, zeggen ieder met vrijmoedigheid wat hij behoort te doen, en bestraffen ook in het algemeen alle zonde en ongerechtigheden. Maar wij beginnen eerst met de priesters, die Chrysostomus de maag van het volk noemt, omdat wij weten dat zij boven alle andere lieden in grote, gruwelijke zonden en boosheid uitmunten.” Witheet is de aartsbisschop. Hij dreigt Thorpe te laten martelen. De omstanders zien Thorpe het liefst op de brandstapel.

De aartsbisschop laat hem opsluiten. In zijn cel dankt Thorpe God dat Hij hem bij zijn belijdenis heeft bewaard. Zijn tegenstanders zien woedend in dat ze niet tegen Thorpes argumenten op kunnen. In de gevangenis vallen ze –in opdracht van de aartsbisschop– op hem aan. In stilte wordt hij vermoord. Zo gaat voor Thorpe augustus 1407 de hemelpoort open.