De feiten, althans zoals die de afgelopen dagen stukje bij beetje bekend zijn geworden. Afgelopen zaterdag houdt agent Michael Slager automobilist Walter Scott aan wegens een kapot achterlicht.

Niets bijzonders, ogenschijnlijk. Tot het moment dat er een worsteling tussen agent en verdachte ontstaat. Na enige tijd rent Scott weg. De agent trekt zijn pistool en schiet maar liefst acht keer op de vluchtende man. Scott wordt meerdere keren geraakt en valt neer. De politieman boeit hem en loopt vervolgens terug naar de plaats waar de confrontatie plaatshad. Daar raapt hij iets van de grond en legt dat bij het levenloze lichaam van Scott neer. Vermoedelijk is het zijn stroomstootwapen, want via de radio laat hij weten dat Scott zijn ”taser” probeerde af te pakken.

Die feiten zouden wellicht niet openbaar zijn gekomen als niet een omstander met een telefoon de situatie had gefilmd.

De familie van Scott is blij dat er opnames zijn gemaakt. „Als er geen video was geweest, hadden we dan de waarheid geweten? Nu weten we de waarheid”, aldus de broer van het slachtoffer.

Die opmerking legt meteen de vinger bij de maatschappelijke discussie die achter dit incident speelt. Want opnieuw werd een ongewapende zwarte man door de Amerikaanse politie doodgeschoten. En opnieuw vraagt de zwarte bevolking van de Verenigde Staten zich af waarom onevenredig veel zwarte verdachten het slachtoffer van politiekogels zijn.

Dat is niet nieuw. Alleen zijn er doorgaans geen videobeelden van dergelijke voorvallen voorhanden. En dus gingen agenten nogal eens vrijuit na het neerschieten van een verdachte. Een van de bekendste recente voorbeelden is Michael Brown, een 18-jarige zwarte die vorig jaar augustus in Ferguson, Missouri, werd doodgeschoten. Massale protesten, zowel in Ferguson als in de rest van de VS, waren het gevolg.

Een maand eerder wordt Eric Garner tijdens zijn aanhouding in een wurggreep genomen. Hij overlijdt ter plaatse, nadat hij enkele malen heeft aangegeven dat hij geen adem kan krijgen.

Al deze incidenten voeden de gedachte dat de veelgeprezen zwarte emancipatie in de Verenigde Staten nog lang niet haar voltooiing heeft bereikt. Amerika mag dan zijn eerste (half)zwarte president hebben, de segregatie is in bepaalde delen van het land nog overduidelijk aanwezig. Dat blijkt alleen al in de zuidelijke staten, waar zwart en blank in kerkelijke gemeenten vrijwel strikt gescheiden zijn.

Politiegeweld tegen ongewapende zwarten zal die emancipatie niet vooruit helpen. Sterker nog: het is wachten op een grote escalatie van een volgend incident.