Dit artikel verscheen op 27 maart in de speciale Puntkomma-bijlage Hart & Ziel. Een predikant, een schoolmaatschappelijk werkende en een psychiater reageren op vijf vragen. In dit artikel: vraag 1.

Spanningen verwoorden

Ds. H. Zweistra, hersteld hervormd predikant te Nederhemert:

„Ruzie maken kan ik moeilijk ”gezond” vinden; het schaadt juist de gezondheid. Ook kan het veel spanning veroorzaken in het functioneren van mensen. Ik zou willen zeggen: houd indien mogelijk vrede met alle mensen. Wanneer dat niet lukt, probeer dan irritatie te voorkomen, bijvoorbeeld door de ander uit de weg te gaan. Soms gaat dat niet, probeer dan met die persoon in gesprek te komen en een antwoord te krijgen op vragen zoals: Waarom veroorzaakt die persoon ergernis bij mij, en waarom ben ik voor hem of haar een bron van ergernis?

Het is belangrijk om spanningen die er zijn te verwoorden en je kwetsbaar op te stellen; te zeggen wat het gedrag van de ander met je doet. Stop jezelf in ieder geval niet weg, maar spreek je uit en zorg ervoor dat spanningen zich niet opstapelen.”

Stevige discussie mag

Alberdien Polinder, schoolmaatschappelijk werkende bij Driestar College in Gouda:

„We zijn mensen met allerlei verschillende achtergronden, karakters en opvattingen. Dat is juist het mooie van de veelkleurigheid van Gods gemeente. We vormen met elkaar het lichaam van Christus. Als we elkaar liefhebben en respecteren, kan er best stevig gediscussieerd worden. Meningsverschillen hoef je niet uit de weg te gaan.

Je kunt voor jezelf wel een bepaald spanningsveld ervaren: Geloof ik dat de Heere dit van mij vraagt of wil ik mijn eigen stokpaardje berijden?

Probeer bij een meningsverschil je standpunt vanuit een ik-boodschap te brengen. Je mag je eigen mening ook serieus nemen. Maar in ieder geval is ruzie maken geen doel op zich.”

Waarheid én liefde

Dr. Hans Meissner, psychiater bij ggz-instelling Dimence in Zwolle en Kampen:

„Voor mensen die op voorhand bereid zijn om zich met elkaar te verzoenen, kan ruzie een middel zijn om hun vastgelopen verhoudingen vlot te trekken. Toch raadt de Schrift dringend aan om een dergelijk doel niet met twist, maar met vriendelijkheid te bereiken. Twistziekte –ruzie omwille van ruzie– is uit den boze. Tegelijk kan het geven van duidelijkheid over wat je wel of niet aankunt of wilt in een contact aanvoelen als het zoeken van ruzie, maar dit helpt juist om op een betere manier met elkaar verder te gaan.

Ik moet hierbij denken aan de confronterende en eerlijke waarheid en de genade van Jezus Zelf. Ook de kerkvader Augustinus droeg uit dat we moeten spreken in stevige waarheid én met hartelijke liefde.

Wanneer er voortslepende en ogenschijnlijk compleet vastgelopen tegenstellingen zijn, kunnen die vaak alsnog overbrugd worden door er een hulpverlener bij te halen.

Ook kerkelijke wijsheid en soms zelfs de kerkelijke tuchtprocedures kunnen een middel zijn om botsende gemeenteleden tot inkeer te brengen. Soms worden kerkelijke conflicten herleid tot psychische stoornissen van de direct betrokkenen. Dit is meestal niet terecht.”