Louwes werd in 2000 door het hof in Arnhem veroordeeld tot twaalf jaar cel, na eerder door de rechtbank in Zwolle te zijn vrijgesproken. Vorig jaar zomer bepaalde de Hoge Raad dat de zaak opnieuw onder de loep moest worden genomen.

De veroordeling door het hof in ’s-Hertogenbosch leidde maandagmorgen tot emotionele taferelen. „Nee! Nee! Nee!” schreeuwde Louwes. „Ik laat me niet weer opsluiten. U gaat gewoon door. U veegt alle argumenten van tafel!” Een viertal parketwachters werkte de heftig tegenstribbelende Louwes tegen de grond. De boekhouder blijft ontkennen de vrouw met messteken om het leven te hebben gebracht.

Een van zijn familieleden werd afgevoerd met een ambulance. Ook de vrouw en de dochter van de veroordeelde boekhouder reageerden onthutst. Echtgenote Anneke Louwes: „Ik vind dit vreselijk. We laten ons er niet onder brengen. Ik blijf in mijn man geloven. Natuurlijk heeft hij het niet gedaan. Ik ben niet achterlijk”, zei ze kort na afloop van de uitspraak. Ze vindt het mooi dat haar man zich „niet als een doetje heeft af laten voeren.”

Belangrijk bewijs vormt het DNA van Louwes dat op meerdere plekken op de blouse van de vermoorde Wittenberg is gevonden. De vrouw is met een vijftal messteken om het leven gebracht. Op de kraag van de blouse zat een bloedvlek van Louwes. Diverse DNA-sporen zijn aangetroffen op plekken waar geweld is uitgeoefend op het lichaam van het slachtoffer.

Het hof acht het niet aannemelijk dat het DNA van Louwes door middel van een handdruk of een vluchtige aanraking op het kledingstuk van de vrouw is gekomen. Ook vindt het hof het onwaarschijnlijk dat de bloedvlek eerder op de kleding van de vrouw is terechtgekomen. Wittenberg was immers een punctuele vrouw die niet met vlekkerige kleren rond zou lopen.

Het hof stelt dat Louwes op de avond van 23 september 1999 in Deventer met zijn mobiele telefoon naar Wittenberg heeft gebeld, kennelijk met de bedoeling zijn bezoek aan te kondigen. Het hof vindt het na raadpleging van deskundigen „zeer onwaarschijnlijk” dat het telefoontje, dat door een gsm-paal in Deventer is opgepikt, vanaf de A28 bij ’t Harde is gevoerd, zoals Louwes tot op de dag van vandaag volhoudt.

Het hof gaat ervan uit dat Louwes met een eigen mes of met een in de woning van Wittenberg gepakt steekwapen de weduwe met voorbedachten rade van het leven heeft beroofd.

Hard haalde het Bossche hof maandagmorgen uit naar het hof in Arnhem. Dat hof had het vermeende moordmes in 2000 niet mogen gebruiken als bewijsmiddel om Ernest Louwes te veroordelen. Destijds combineerde een hond de geur van het mes met de geur van Louwes. Nu echter speelt het mes geen rol in de bewijsvoering.

Advocaat mr. G. J. Knoops overweegt in cassatie te gaan bij de Hoge Raad. Volgens hem moet er „extra grote behoedzaamheid” in de zaak worden betracht. „Het staat vast dat deze zaak niet de schoonheidsprijs verdient, gezien de misser van het hof in Arnhem.”