Bij de beëindiging van de kaping werden zes Molukse kapers doodgeschoten.

Advocate Liesbeth Zegveld stelde begin november 2014 namens de nabestaanden de Nederlandse Staat aansprakelijk. Reden daarvoor was het ‘onrechtmatige’ ingrijpen. Tijdens de interventie zouden de betrokken speciale eenheden kapers opzettelijk hebben gedood. Ook hebben ze volgens de nabestaanden onnodig veel geweld gebruikt en geschoten op lijken.

De minister antwoordt de nabestaanden dat deze door hen genoemde feiten en veronderstellingen uit hun context zijn gehaald. Daardoor trekken ze „vergaande en veelal onjuiste conclusies”.

Er zijn geen kapers opzettelijk doodgeschoten, benadrukt Opstelten: „De gijzelnemers waren niet bereid om vrijwillig de gijzeling te beëindigen. Dit in weerwil van de vele pogingen om de gijzelnemers hiertoe te bewegen. Het beëindigen van de gijzeling kon uitsluitend door gebruik te maken van geweld. Daarbij was het doel om de gegijzelden te beschermen en te bevrijden, niet om de gijzelnemers te doden.”

Het plan was dat precisieschutters alle delen van de trein waarin zich kapers bevonden zo onder vuur te nemen, dat ze zich tijdens de bevrijding niet konden mengen onder de gegijzelden. Dat bij de uitvoering hiervan de consequentie werd geaccepteerd dat waarschijnlijk alle gijzelnemers zouden worden gedood, „ betekent niet dat er sprake was van het inzetten van een overmacht aan geweld dat slechts tot doel kon hebben het doden van alle gijzelaars”, schrijft Opstelten.

Het schieten op lijken is ook niet aangetoond, stelt de minister. „Uit sectiegegevens van de omgekomen kapers blijkt niet dat er verwondingen na de dood zijn opgelopen.”

Zegveld was nog niet bereikbaar voor commentaar.