De neven logeerden in hun tienerjaren in de zomermaanden geregeld bij elkaar. Elbert in Elspeet en Elbert in Woudenberg. Dijkgraaf: „We konden het goed met elkaar vinden. Tegenwoordig wonen we ver uit elkaar en zien we elkaar nog hooguit één keer per jaar.”

Zijn neef en Van der Staaij hebben de SGP naar een hoger niveau getild, meent Dijkgraaf. „Zij hebben de politiek dichter bij de mensen gebracht. Dat vind ik heel knap. Heel bijzonder vind ik het dat Elbert vorig jaar door de meest profane omroep die er is, werd verkozen tot politicus van het jaar. Waar andere politici het in hun broek doen als een verslaggever van PowNews op hen afkomt, blijft mijn neef er kennelijk rustig onder. Hij is gewoon een heel slimme jongen, kan zeer adrem reageren en hij heeft een fantastisch gevoel voor humor. Ook mensen van buiten de SGP kennen hem. Hij is vaak in het nieuws en weet blijkbaar ook verstandige dingen te zeggen.”

Kamerlid zijn is een slopend bestaan, is de overtuiging van Dijkgraaf. „Het is hard werken voor weinig geld. Vergaderen gaat met enige regelmaat in de nachtelijke uurtjes door. Hij vertelde een keer dat hij om twee uur ’s nachts met toenmalig CDA-fractievoorzitter Maxime Verhagen in een ruimte bij de Tweede Kamer een sigaretje stond te roken en dat ze in het rookhokje een deal hebben gemaakt over de winkeltijdenwet. Elbert moet zijn parlementaire werk wel als roeping zien, want ik denk dat zijn vorige bestaan als hoogleraar een stuk relaxter was.”

Dijkgraaf gaat verzitten. Op de tafel voor hem liggen theologische boeken, waaronder de vuistdikke ”Christelijke dogmatiek” van dr. G. van den Brink en dr. C. van der Kooi. „Theologie fascineert me. Ik wil de studie ooit nog eens in deeltijd oppakken.”

Jaren geleden had Dijkgraaf dat niet kunnen bedenken. Na de Lodenstein –hij zit daar bij SGP-fractievoorzitter Van der Staaij in de klas– studeert de geboren Elspeter bij het Nivra voor accountant. Hij begint als assistent-accountant. In 2002 wordt hij partner bij Deloitte in Enschede en later in Zwolle. Met zijn vrouw verhuist hij naar Rijssen.

„Bij Deloitte heb ik mooie jaren gehad, maar het stond me op den duur tegen dat de belangrijkste drijfveer van het accountantskantoor het geld was. Ik voelde me er niet meer thuis. In 2007 ontdekten de artsen een tumor bij me. Dan staat de wereld op zijn kop. De arts zei dat we ons op het ergste moesten voorbereiden. Er volgden allerlei onderzoeken. Kort daarop kregen we gelukkig te horen dat het om een zeer zeldzame, maar goedaardige tumor ging.”

De periode van ziekte heeft de Rijssenaar naar eigen zeggen anders naar het leven leren kijken. „Tot die tijd was ik vooral druk met mijn carrière. Ik maakte werkweken van zeventig tot tachtig uur en ik was zelden thuis. Het kwam regelmatig voor dat ik onze dochter een week niet zag.”

Dijkgraaf zegt zijn baan bij Deloitte in 2012 definitief op. „Ik wilde meer rust en wilde thuis zijn voor het gezin. Pas achteraf heb ik ervaren hoe groot de druk was die ik als partner bij Deloitte altijd heb gehad.”

Dijkgraaf begint een adviesbureau en is onder meer voorzitter van de raad van toezicht bij Eleos, commissaris bij Dierenpark Emmen en Sovec en tot voor kort bij Sirjon. Hobby’s heeft hij ook. Niet zonder trots wijst hij naar zijn fraaie orgel met trekregisters. In het witte meubel van het front zijn de woorden ”Soli Deo Gloria” gegraveerd. „Een verjaardagscadeautje van mijn vrouw. Van muziek kan ik intens genieten. Als ik zelf speel, gaat de muziek nóg meer voor me leven. Ik kan me erin verliezen, zelfs zo dat het zweet over mijn rug loopt.”

serie
Naamgenoten

Dit is het vijfde deel van een serie interviews met mensen die dezelfde naam hebben als bekende Nederlanders.