Sies is een maatschappelijk betrokken Rotterdammer. Zijn werkweek verdeelt hij naast zijn inzet voor Rotterdam United tussen het lidmaatschap van de gemeenteraad namens de ChristenUnie/SGP en zijn activiteiten voor de christelijke vrijwilligersorganisatie Serve the City.

Het vorig jaar gestarte project Rotterdam United probeert kerken te helpen „bij het vormgeven van missionaire en diaconale aanwezigheid in de postchristelijke, grootstedelijke context van Rotterdam”, zegt Sies. „Een belangrijke vraag is hoe je als kerk contact kunt houden met de samenleving. Daarvoor moet je weten wat er leeft in de harten van mensen die niet in de kerk komen. Via Rotterdam United willen we met christenen uit verschillende kerken ideeën uitwisselen over wat een goede manier is om de boodschap van het Woord bij deze mensen te brengen.”

Sies stelt vast dat menige kerkelijke gemeente weliswaar een gebouw heeft in de stad, maar dat de leden in de regio rond Rotterdam wonen. „Het natuurlijke contact met de omgeving is verloren gegaan. Dat maakt het lastig om activiteiten te ontwikkelen. Het relationele aspect speelt daarbij ook een rol. De christenen die nog wél in de stad wonen, hebben soms het idee dat ze als enigen zijn overgebleven.”

Rotterdam United wil daarom ook individuele christenen verbinden, aldus Sies. „We willen kijken of we mensen met elkaar bijeen kunnen brengen in een soort huisgroepen. Stel dat je in Oud-Charlois woont, dan kun je met anderen een Bijbelstudiegroep vormen, samen bidden of een Alpha-cursus organiseren. Op zondag ga je naar je eigen kerk, maar als het gaat om Christus vertegenwoordigen in de buurt waar je woont, kun je elkaar opzoeken en versterken.”

Eerder slaagde de Rotterdammer erin om soms heel praktische verbeteringen aan te brengen in de wijze waarin kerken in de samenleving opereren. „In Delfshaven bleken drie kerken op woensdagmorgen vrouwenochtenden voor de wijk te organiseren. Ze waren min of meer elkaars concurrenten. Toen dat aan het licht kwam, is ervoor gezorgd dat die ochtenden nu op drie verschillende dagen gehouden worden.”

Zulke voorbeelden bevestigen Sies in de gedachte dat veel kerken meer samen naar buiten willen treden of zaken op elkaar willen afstemmen. „In de praktijk gaat het meer om het ”hoe”. De kerk kon tot enkele jaren geleden intern gericht bezig zijn. Inmiddels is duidelijk dat dat in de grote stad betekent dat de kerk op termijn verdwijnt. Onlangs heeft een diaconaal missionair consulent van de Christelijke Gereformeerde Kerken een cursus verzorgd bij een van de gereformeerde gemeenten in Rotterdam. Dergelijke kruisbestuiving is nuttig: in een veranderende stad moet niet ieder het wiel opnieuw proberen uitvinden.”