Heeft de Islamitische Staat (IS) iets te maken met de islam? Weinig, zo stelt het Nederlandse kabinet. IS heeft weinig van doen met de islam. De SGP vindt dit een gevaarlijke vorm van wensdenken. Laten we ons houden aan de feiten.

Ten aanzien van de islam bestaan er twee uitgesproken benaderingen. De ene benadering stelt dat de islam intrinsiek gewelddadig is en nimmer valt in te passen in een rechtsstaat. Kijk maar naar teksten in de Koran, naar de bloedige geschiedenis van de islam en naar het gewelddadige voorbeeld dat de profeet Mohammed heeft nagelaten. Rest slechts één remedie: de islam moet krachtig worden bestreden. Elke moslim vormt zo eigenlijk een risico.

De andere benadering stelt dat de islam in de kern geen gevaar vormt. De meeste politici en bestuurders zitten op die lijn. Ook het kabinet hanteert dit uitgangspunt. Het bemoeit zich slechts met de inhoud van de islam als het gaat om radicale groeperingen. De radicalen worden zorgvuldig losgepeld van het grotere geheel van de islam.

Opvallend is overigens dat niet langer door bewindslieden wordt gezegd dat de islam een verrijking vormt van de Nederlandse cultuur.

Zijn regeringsleiders die hardnekkig blijven ontkennen dat de islam iets te maken heeft met geweld werkelijk zo naïef? Dat kan, maar wellicht zijn zij gewoon bang voor het nodeloos aanwakkeren van rellen of zelfs godsdienstoorlogen. Waar kunnen we immers op rekenen wanneer we jegens meer dan 1 miljard moslims beklemtonen dat het de zuivere vertolking van hun geloof is om naar de wapens te grijpen?

Om dit schrikbeeld te vermijden, proberen deze politici de radicalen los te weken van het geheel van de islam en trachten zij relatief gematigde moslims niet onnodig tegen zich in het harnas te jagen.

De SGP is een christelijke partij. Alleen al daarom zien we de aspiraties van de islam met lede ogen aan. Buiten Christus is er geen heil, en juist dat wordt door de islam met kracht bestreden. In die zin is de islam intrinsiek antichristelijk. Machtsverovering met geweld vormt bovendien een schril contrast met het Koninkrijk van de Zoon van Gods liefde.

Ontkenning

Maar hoe zit het politiek-bestuurlijk? Laten we ons vooral aan de feiten houden en niet, zoals Van Ruler fijntjes verwoordde, „slaapwandelend alleen maar over de dakgoot van de tolerantie gaan.” We kunnen vaststellen dat op tal van plaatsen geweld en verdrukking worden gepredikt in naam van de islam. Moslims vechten elkaar zelfs dood over de vraag wat de ware islam is. Juist degenen die willen afsteken naar de zuivere bronnen van de islam komen op hun zoektocht vele handvatten tegen die een legitimatie bieden voor verdrukking van andersdenkenden.

Hoewel veel moslims gelukkig de excessen van IS verwerpen, geldt dat veel minder voor het streven van IS naar een zuiver islamitisch kalifaat. Dat streven wordt nu eenmaal geschraagd vanuit de islamitische traditie. De strikte toepassing van de sharia door IS is conform islamitische leerstellingen.

Het is tekenend dat juist moslims die zich willen voegen in de Nederlandse rechtsstaat ernstig waarschuwen voor pogingen om elk verband tussen islam en geweld weg te poetsen. Volgens hen moeten moslims die verbanden juist erkennen en vanuit de islamitische leer een theologisch aanvaardbare uitweg vinden. De ontkenning van de relatie tussen de islam en geweld laat deze kritische moslims in de kou staan.

De ogen sluiten voor de duistere verschijningsvormen van de islam is geen optie. Dat miskent dat het kwaad bestáát en suggereert dat radicalisering eenvoudigweg valt op te lossen met onderwijs, werk en sociale voorzieningen.

Hoe moeilijk het in westerse ogen ook te bevatten is, ook in de 21e eeuw blijken mensen zich te kunnen overleveren aan een desastreuze ideologie, al dan niet religieus geïnspireerd.

Pijn in het hart

De SGP wil een samenleving die wordt geregeerd vanuit de rijkdom van Gods Woord. Van die situatie zijn wij ver verwijderd. Dat blijkt niet alleen uit de aanwezigheid van de islam. Het secularisme baart evenveel zorgen en schept bovendien een geestelijk vacuüm waarin de islam kan gedijen.

Deze ontwikkelingen mogen er echter niet toe leiden dat christenen de ogen sluiten voor hun seculiere en islamitische medemens. Het is daarom ongepast om iedere moslim tegemoet te treden als potentiele terrorist. Christenpolitici zijn geroepen een vreedzame samenleving te bevorderen en een ordelijk burgerlijk leven na te streven. Daar hoort bij dat goedwillende moslims in staat worden gesteld om te integreren in onze rechtsstaat.

Het voorgaande kan de nodige verdraagzaamheid vergen van christenpolitici die met pijn in het hart wordt opgebracht. De godsdienstige en levensbeschouwelijke verscheidenheid is immers geen verrijking voor ons land. Bovendien sluit deze verdraagzaamheid doortastend optreden tegen politieke verschijningsvormen van de islam, zoals toepassing van de sharia en het kweken van sympathie voor de jihad, zeker niet uit!

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en beleidsmedewerker van de SGP-fractie in de Tweede Kamer.