Gebruiken die op de Unesco-lijst staan, moeten levensvatbaar gehouden worden en worden behoed voor teloorgang. De bonden voeren al een tijd actie voor het behoud van de thuiszorg.

„Op de lijst komen van Uesco is een heel proces; dat heel lang kan duren”, legde Ineke Strouken, directeur van het VIE maandag uit. „Eerst moet je daarvoor op de Nationale Inventaris zien te komen. Als wij een aanvraag daartoe binnenkrijgen, kijken we eerst of aan een aantal criteria voldaan is, bijvoorbeeld dat het gebruik van generatie op generatie is doorgegeven, dat het levende cultuur is en dat de wil bestaat om die door te geven.”

Als het erfgoed voldoet aan deze criteria, moet een erfgoedzorgplan worden opgesteld. Daarna moet het nog langs een onafhankelijke toetsingscommissie. Als die oordeelt dat het goed is, komt het erfgoed op de Nationale Inventaris te staan en is het officieel Nederlands immaterieel erfgoed. Vervolgens kan de Nederlandse staat beslissen om een gebruik voor te dragen voor de immaterieel erfgoedlijst van Unesco.

„Maar daar staat nog geen enkel Nederlands gebruik op”, aldus Strouken. „Er zijn veel meer gebruiken die op de Unesco-lijst willen, zoals bijvoorbeeld de bloemencorso’s. Die zijn al bezig met zo’n procedure. En de plekken voor Nederlandse gebruiken op de Unesco-lijst zijn natuurlijk niet oneindig.”

Volgens de indienende vakbonden is de thuiszorg een levende sociale traditie, die terug te voeren is tot de oprichting van het Witte Kruis in 1875. „De eerste thuiszorgmedewerkers zorgden voor preventie van ziekte, gezondheidsvoorlichting en gezonde, hygiënische leefomstandigheden. Generatie op generatie is bijna elke Nederlander wel eens in zijn leven met thuiszorg in aanraking geweest”, stellen ze.