Van de sonates hebben KV 281 en 309 een normale opbouw: snel-langzaam-snel. In de sonates KV 331 en 282 heeft Mozart duidelijk geëxperimenteerd met de vormgeving. Zo begint KV 282 met een adagio en KV 331 –zijn bekendste pianosonate– met variaties op een gracieus thema, gevolgd door een krachtig menuet en als slotdeel de beroemde Turkse mars. Juist in de variaties kan Bezuidenhout laten horen dat Mozarts muziek geen geheimen voor hem heeft. Hij speelt ze verrassend fris, alsof ze ter plaatse worden bedacht. Daar –en met name bij de octaafverdubbelingen– blijkt ook wat het verschil is tussen een Steinway en de hier bespeelde Walter-kopie: klankkleur. Dat geldt zeker ook voor de virtuoze variaties op ”Salve tu, Domine”, KV 398. En dit kleuren van de klank beheerst Bezuidenhout als geen ander.

De sonate KV 309 wordt niet voor niets een keerpunt in Mozarts pianostijl genoemd. Hij voegt orkestrale elementen in, ontleend aan de zogeheten Mannheimer school. Ook hier heeft de fortepiano een voorsprong op de moderne vleugel. Verder speelt Bezuidenhout de variaties op Kortjakje en nog twee variatiereeksen op thema’s van onbekende herkomst.

In het geheel is dit een heel fraai deel van een nu al veelgeroemde serie. Ook de opname en de documentatie laten niets te wensen over. Op naar de winkel!

Mozart – Keyboard Music – Vols. 5 & 6 – Kristian Bezuidenhout, fortepiano; Harmonia Mundi (HMU 907529.30); 2-cd; € 29,99; www.harmoniamundi.com