Sinds het uitbreken van de burgeroorlog in buurland Syrië in 2011 spraken Libanezen over een mogelijk overslaan van de strijd naar hun land. Vorig jaar was er in Beiroet een reeks bloedige zelfmoordaanslagen, gericht tegen sjiitische wijken en zelfs tegen de Iraanse ambassade. Maar begin dit jaar kwam de geweldspiraal ineens tot stilstand. Sinds zaterdag valt te vrezen dat dit slechts de stilte voor de storm is geweest.

Zaterdag vielen gewapende militanten in Arsal posten van het Libanese leger aan. Het was het eerste grootschalige gewapende optreden van Syrische rebellen in Libanon. Arsal ligt in het noordoosten, in de Bekaavallei. Het is een soennitische enclave, omringd door dorpen die zijn verbonden met de sjiitische Hezbollah. Het was geen geheim dat de inwoners van Arsal de Syrische rebellen actief steunden.

Arsal bevindt zich aan de Libanese kant van het Qalamungebergte. De andere zijde van dat gebergte is de afgelopen tijd door het Syrische leger grondig van radicale islamieten geschoond. Dat was een uiterst wrede strijd, waarbij ten minste 100.000 Syriërs op de vlucht zijn geslagen. Velen daarvan kwamen aan de andere kant van het gebergte in de stad Arsal terecht. Van meet af werd vermoed dat zich onder deze vluchtelingen veel radicale islamieten bevonden.

Toen zaterdag de aanval op Arsal kwam, stuurde het Libanese leger direct versterkingen naar de regio. Aan beide zijden vielen slachtoffers. De Libanese generaal Jean Kahwagi maakte maandag bekend dat er in elk geval veertien militairen werden gedood. Ernstiger was echter dat 31 soldaten worden vermist. Zij lijken te zijn ontvoerd door de gewapende 
milities. In Arsal zelf brak paniek uit onder de bevolking. Duizenden inwoners probeerden te vluchten.

Veel Libanese analisten wijzen erop dat IS (Islamitische Staat, voorheen ISI) van kalief Ibrahim in Arsal samen optrekt met de al-Nusrabeweging. Jabhat al-Nusra is gelieerd aan al-Qaida, en zocht in het verleden juist de confrontatie met IS. Nu vormen de twee groepen echter één front.

Bestuurlijk is de situatie in Libanon precair. Het land zit al maanden zonder president en parlementaire verkiezingen worden steeds uitgesteld omdat de politici ruziën over de kieswet.

Het leger is nog het enige instituut dat de Libanezen vertrouwen. Het is daarom belangrijk dat het weerstand biedt en tevens een eenheid blijft.