Boslucht in plaats van luchtalarm voor Israëlische jongeren
BEEKBERGEN. Even weg van het geweld rond de Gazastrook. Een groep Israëlische jongeren met een verstandelijke beperking bivakkeert momenteel in Beekbergen. Boslucht in plaats van luchtalarm.
Geroutineerd leest een van de jongeren de Joodse gebeden op. Kaarsjes worden aangestoken. De wijn gaat rond. Begeleider Yaniv Shohat zegent het brood en sprenkelt er een beetje zout op. De sjabbat wordt ingeluid en met zichtbare en hoorbare vreugde begroet. Ook in een vakantiepark in de Veluwse bossen.
De afgelopen weken leefden deze jongeren in een tehuis onder Palestijns raketvuur in de Zuid-Israëlische stad Ashdod, op nog geen 20 kilometer van de Gazastrook. Nu zijn ze een paar dagen in Nederland om even bij te komen van de dagelijkse stress die de dreiging vanuit Gaza met zich meebrengt.
„Het was een bijzonder moeilijke tijd voor hen”, vertelt Shohat. „Er waren dagen dat ze bijna permanent in de schuilkelder moesten blijven. Sommigen stopten met eten en zaten alleen maar de hele tijd met de handen over hun oren voor zich uit te staren.”
De begeleider wijst op een van de jongeren die zich het sjabbatmaal goed laten smaken. „Tal hier is normaal gesproken heel sterk en dapper. Maar door de stress kreeg hij de afgelopen tijd in de schuilkelder spontaan aanvallen van epilepsie. Je moet bedenken dat we maar ongeveer veertien seconden hebben om de schuilkelder te bereiken.”
Vaak is die tijd er helemaal niet, benadrukt Shohat. „Dan is het zaak om in het trappenhuis te gaan staan. En als je in de auto zit, zo snel mogelijk eruit en langs de kant van de weg dekking zoeken.”
Haim Ronen is een van de gehandicapte jongeren die met de groep zijn mee gekomen. Zijn van oorsprong Nederlandse moeder werkt als kinderarts in Israël. Ze is op haar post gebleven om er voor haar patiënten te zijn. „Ik mis haar wel erg”, vertelt hij in het Nederlands. „Maar ze wil dat ik nog een tijdje hier blijf, omdat ze denkt dat de oorlog nog wel even kan duren. Ik hoop dat het voorbij is als we teruggaan.”
Shohat, in het dagelijks leven commandant in het Israëlische leger, meent dat de oorlog nog zeker tot het eind van de week kan duren. „En dan nog is het wachten op de volgende gevechtsronde. De motivatie om tegen Israël te vechten is bij Hamas op religie gebaseerd. Daar is weinig tegen te doen. Het begint al bij het onderwijs aan de kinderen. Daar wordt de haat met de paplepel ingegoten.”
De maaltijd loopt ten einde. Met een eenparig ”sjabbat sjalom” wensen jongeren en begeleiders elkaar een vredige rustdag. In de Veluwse bossen lijkt dat heel gewoon. Maar in eigen land is dat momenteel wel anders.