Sinds 2007 eist Duitsland dat mannen of vrouwen die hun echtgenoot naar Duitsland willen volgen, voor het krijgen van een visum zich minstens met eenvoudige bewoordingen verstaanbaar kunnen maken. Dit moet gedwongen huwelijken bestrijden en de integratie bevorderen. Tegen deze regel was een Turkse vrouw die bij haar man in Duitsland wil wonen naar de rechter gestapt. Uiteindelijk kwam de zaak voor het EU-hof, dat oordeelde dat de regels in strijd zijn met de afspraken tussen de EU en Turkije.

De uitspraak heeft geen gevolgen voor Turken in Nederland omdat Turkse onderdanen hier niet inburgeringsplichtig zijn. Nederland houdt zich daarmee aan het EU-associatieverdrag met Turkije.

In Duitsland is verdeeld gereageerd op de uitspraak. De grootste oppositiepartij in de Bondsdag, Die Linke, is verheugd dat de „discriminerende taaltests” voor niet-EU-buitenlanders nu tenminste voor Turken niet meer gelden. De linkse partij vindt de tests een „sociale selectie” die lager opgeleide en/of oudere mensen benadeelt.

De bekende Duits-Turkse advocate Seyran Ates daarentegen betreurt de afschaffing van de taaltests. Volgens haar worden veel Turkse vrouwen door hun familie en hun man bewust „dom gehouden”. Door de vrouwen te verplichten Duits te leren, worden zij juist weerbaarder als zij in Duitsland een conflict met hun man krijgen.