Halverwege het gesprek springt De Prieëlle op om wat Bijbels te pakken: de NBG van 1951, de Statenvertaling en de Naardense Vertaling. „Ik vergelijk de vertaalkeuzes graag met elkaar”, legt hij uit. „Soms zie je enorme verschillen.” De Pijnackenaar kerkt ’s zondags in de confessionele PKN-gemeente in zijn woonplaats.

Band met Israël

Bij de CDA’er vallen dagelijks drie kranten op de mat: Trouw, het Algemeen Dagblad en het Reformatorisch Dagblad. „Het RD gaat heel erg de diepte in. Dat mis ik in het AD. Die krant heb ik puur voor het nieuws uit de omgeving van Pijnacker. En Trouw lees ik al veertig jaar, die hoort erbij.” Graag vergelijkt hij de insteek van de drie media op het nieuws. „Bijvoorbeeld bij berichtgeving over Israël. Daarbij merk je heel goed de verschillen.”

Met Israël ervaart De Prieëlle een sterke band. Die ontstond toen hij als president-commissaris van Energiebedrijf Delfland, opgegaan in het latere Eneco, zakelijke contacten met het land ging onderhouden. „Nu gaan mijn vrouw en ik er al zo’n dertig jaar heen op vakantie. Elk jaar 
in februari. Ik bewonder het land, en zijn regering: om hoe zij met koorddansen het evenwicht weet te bewaren in een kruitvat. Vanuit de Nederlandse leunstoel kunnen we gemakkelijk oordelen, maar Israël ziet zich omringd door vijanden die zijn vernietiging willen.”

Op dit punt ervaart hij meer aansluiting bij de ChristenUnie en de SGP dan bij zijn eigen partij. „Het CDA ervaar ik als een heel plezierige, grote familie met uiteenlopende stromingen. Maar bij de benadering van Israël hebben SGP en CU een Bijbelse visie, waarbij ik mij thuisvoel. Onze wortels als christenen liggen in Israël, als Gods uitverkoren volk: eerst de Jood en ook de Griek. Het CDA legt meer het accent op een volkenrechtelijke benadering.”

Zondagsrust

In de dagelijkse praktijk als burgemeester moeten mensen zijn christelijke identiteit kunnen terugzien, vindt De Prieëlle. „In Pijnacker, waar ik twintig jaar burgemeester ben geweest, stemde ik dan ook tegen verruiming van het aantal koopzondagen.

Tegelijkertijd hoort een christen verdraagzaam te zijn, en ruimte aan andere opvattingen te gunnen. De gemeente Goedereede, waar ik kort burgemeester was, voerde hierin een mooi evenwichtig beleid. Aan de ene kant zondagsrust en zondagsheiliging, aan de andere kant ruimte voor toeristen om ’s zondags in heerlijke vrijheid te genieten op het strand. Geopende strandtentjes horen hier natuurlijk bij. Zo bied je anderen ruimte. Christenen moeten feitelijk zó opereren, dat mensen zeggen: „Daar zou ik ook bij willen horen.” Daar slaag ik overigens maar zeer ten dele in. Mijn falen en feilen komt ook op dat punt nadrukkelijk naar voren.”

Getouwtrek om kerk

De gemeenteraad van Ouderkerk, waar De Prieëlle sinds 2009 de voorzittershamer hanteert, staat bekend om zijn tumultueuze politieke verhoudingen. De botsingen in de politiek zijn heftiger dan in naburige gemeenten, geeft de burgemeester toe. „Dat hoort kennelijk bij Ouderkerk. Ik vind dat ook niet erg, mits men in plaats van emoties het zakelijk belang vooropstelt. Over het algemeen lukt dat wel.”

Als voorbeeld waarbij de besluitvorming niet vlekkeloos verloopt noemt De Prieëlle het jarenlange getouwtrek om een kerk voor de plaatselijke hersteld hervormde gemeente. „Het is mijn lastigste dossier, denk ik. De meningsverschillen binnen de raad hierover zijn groot. Gezien mijn achtergrond vind ik het natuurlijk fijn als er een gebouw komt waar de lofzang gaande wordt gehouden. Ik zou het dossier graag willen afsluiten voor mijn vertrek, of ten minste een zetje in de goede richting geven.” Niettemin kan hij het van zich afzetten. „Ik wacht de besluitvorming in de raad af. Als die het nieuwste voorstel toch niet steunt, beslist de nieuwe gemeente over het dossier.”

Op 1 januari 2015 gaat Ouderkerk op in fusiegemeente Krimpenerwaard. De Prieëlle gaat vanaf dat moment van zijn rust genieten. „Na veertig jaar mag dat wel.”