„Het is een tienjarenplan, maar ik heb me voorgenomen deze vuilnisbelt te veranderen in een plek waar kinderen kunnen spelen en volwassenen genieten van de natuur”, aldus Berkelaar. Het moerasbosje is een groene idylle in Oud-Charlois, ingeklemd tussen de Boergoensevliet en de Kromme Zandweg, een vmbo-school en een waterpartij. Het bosje vormt een groene long voor de wijk en sluit aan op een parkje met speeltoestellen en een voetbalkooi. „Er is wel wat groen in deze wijk, maar echte natuur –nota bene een oerbosje– is zeldzaam.”

Deelgemeente Charlois heeft in het verleden geprobeerd deze oase van amper een hectare –hooguit 200 meter lang en enkele tientallen meters breed– te ontsluiten voor het publiek. Dat mislukte en het gebied werd in 2009 afgesloten. „Vandalen stichtten brand en het lag vol zwerfvuil. Het leek wel een vuilnisbelt”, zegt Berkelaar die een paar honderd meter van het bosje woont.

Hij kreeg toestemming van de gemeente om belangeloos in de wildernis aan de slag te gaan. „Ik ben vijf jaar geleden begonnen. Ik heb alle rommel opgeruimd en een tegelpad door het gebied aangelegd.” Buurtbewoners maken er inmiddels gebruik van voor een ommetje en ook de avondvierdaagse gaat via het paadje. Maar daarmee is de ondernemende Rotterdammer nog niet tevreden. Inmiddels is hij begonnen aan een slingerpaadje dwars door het bos. En Berkelaar heeft meer plannen: vijvers, bruggetjes, een steiger waar vandaan kinderen modelbootjes kunnen laten varen, klimbomen, boomhutten; de wildernis moet een „speeldernis” worden. „Ik ben er bijna elke dag, zeker dertig uur per week. Zo hoor ik de wensen van de kinderen en volwassenen uit de buurt.”

Lachend: „Al werkt niet iedereen mee. Ik ben nu bezig met de vijvers. Als ik aan het graven ben, gooien de leerlingen van de school van alles in het water. Ze vinden het prachtig als ik nat word gespat. Daarom ga ik nu pas aan de slag als ze weg zijn. Gelukkig zijn de avonden lang.”

Het is hard werken, benadrukt de Rotterdammer. Het aanleggen van de paden, het gebagger in de modderpoelen: het hakt erin. Zeker op zijn leeftijd. „Maar ik vind het leuk. Het is een voorrecht om in de natuur te werken.”

Dit voorjaar zocht Berkelaar steun voor zijn project. Hij deed mee aan de wedstrijd Mooier Nederland van Staatsbosbeheer. Van de 38 ingezonden groene wensen werd zijn ‘droom’ door het publiek gekozen.

„We proberen mensen bij de natuur te betrekken. Dit jaar waren we op zoek naar ideeën om Nederland mooier te maken. Berkelaar meldde zich aan en zijn project werd door het publiek gekozen”, vertelt woordvoerder Joke Bijl van Staatsbosbeheer. „Hij is enorm gedreven. Ondanks zijn leeftijd doet hij zwaar werk. Iedereen in de wijk kent hem, hij wordt op handen gedragen. We gaan hem helpen zijn droom te verwezenlijken.” Dat betekent dat Staatsbosbeheer de Rotterdammer gaat steunen met kennis en advies. Daarnaast zorgt het voor hout en andere materialen, zoals een kruiwagen –de Rotterdammer gebruikt nu een oud vehikel met een lekke band– en mankracht. „Als het broedseizoen is afgelopen, gaan we met boswachters en vrijwilligers aan de slag. Aan het eind van de zomer moeten we een stuk zijn opgeschoten”, verzekert Bijl.

In de tussentijd moet Berkelaar nog om de tafel met de gemeente. Een eerste inspectie van Staatsbosbeheer wees uit dat er veel snoeiwerk verricht moet worden.

Berkelaar is blij met de hulp. „Ik wacht het rustig af. Iedereen is enthousiast; de gemeente moedigt me aan door te gaan. Buurtbewoners feliciteren me met mijn prijs. Maar voorlopig sta ik er nog wel alleen voor. Dat begrijp ik ook best: het is zwaar en vies werk. En het bos is zo dicht dat machines er niet kunnen komen. Maar met de hulp van Staatsbosbeheer heb ik er alle vertrouwen in dat mijn droom uiteindelijk uitkomt.”