„En Ik zal Mijn aangezicht voor hen niet meer verbergen, wanneer Ik Mijn Geest over het huis Israëls zal hebben uitgegoten, spreekt de Heere Heere.”

Door een levendige hoop hebben we een gevoel in onze eigen ziel van wat komen gaat. Juist dat zal „ons hart vrolijk maken en onze beenderen zullen groenen als het tedere gras” (naar Jes. 66:14). De waarheid zal niet altijd een verachte zaak zijn in de wereld. Het zal niet altijd als een oneer beschouwd worden als men ernstig is, God vreest en de hemel en de eeuwige zaligheid zoekt. Deze dingen worden nu veracht en meestal bespottelijk gemaakt. Maar eens zullen ze weer overwinnen en de ”redelijke godsdienst” zal dan een goede gewoonte worden.

Hoe zal de waarheid in die tijd haar hoofd omhoog heffen, als er zo’n gezegende samenwerking zijn zal! Het is nu moeilijk in te denken dat zulke verkeerde dingen als het verlaten van God en het vergeten van de eeuwigheid, het veronachtzamen van onze zielsbelangen, dán algemeen als zondig beschouwd zullen worden, zodat niemand beschaamd zal zijn die deze dingen betracht. Want hij doet nu hetgeen andere mensen ook doen: heel z’n leven in de wereld ondergedompeld te zijn, niets anders dan aardse dingen te bedenken, alsof de mensen bestemd zijn voor de aarde en alleen maar voor het wereldse. Zulke geheel verkeerde dingen schijnen helaas nu gewoon te zijn en een normale levenswandel. De mensen zijn daar niet beschaamd over, want ze leven net als hun buren zonder God.

John Howe, 
predikant te Torrington

(”De uitstorting van de Heilige Geest”, 1678)