U zult vragen: Waarom zo’n tekst? Ach, mochten wij toch ingang bij u vinden. Wij komen niet om u goede, noch om u kwade raad te geven. U bent onze getuigen, maar u zult ook voor God moeten getuigen, dat u ons dit jaar heeft horen smeken: Geef ons toch eens gehoor.U gelooft wel dat u eens zult worden omgehakt en dan zult u óf zalig óf rampzalig zijn. Indien u zich niet bekeert, zal het laatste u treffen. U bent wel bezorgd als u op reis gaat. U bent zeer bezorgd als u een fluimpje bloed spuugt. Moet u zich dan niet over uw eeuwige staat bekommeren? Deze gedachten zullen u niet zwaarmoedig maken.

Hebt u lust om met God verzoend te worden, denk dan veel aan uw einde, en het zal u ernstiger maken om God te zoeken. Hoeveel proefjaren heeft u al gegeven? Hoeveel tranen zijn er al over u gestort? Hoeveel hartbrekende predikaties hebt u dit jaar gehoord? Moet u het nog langer uithouden tegen God? Denk dikwijls aan uw dood, ja, denk er veel aan, bij alle gelegenheden. Denk eraan als u achter de baar loopt om uw vriend te begraven. Die dode die niet meer spreken kan, zegt tegen u: Wat mij heden geschiedt, valt u morgen te beurt. Elke stap achter mijn baar is een stap dichter bij uw graf.

Och, wees toch niet ongevoelig als de beesten, die anderen zien sterven zonder het te weten. Wij stellen u het zuiden en het noorden voor. Wat kiest u, verloren of zalig?

B. Smijtegelt, predikant te Middelburg (Keurstoffen, 1765)