Beide baby’s waren zes weken oud toen ze bloedingen hadden onder hun hersenvlies, bloedingen aan hun netvliezen en andere tekenen die duiden op hard rammelen of ‘botsend geweld’. In beide gevallen was de vader alleen met zijn kinderen geweest.

De militair ontkende steeds. Nu alle feiten naar hem wijzen, zegt hij dat hij het niet meer weet.

Tijdens het oppassen huilde het zoontje ineens gek, stelt de man. Zijn gewaarschuwde vrouw kwam thuis en belde 112. Hulpverleners troffen een „bleekblauw gemarmerde baby met hersenfunctiestoornis en stokkende adem”. Het jongetje overleed in het ziekenhuis.

De militair werd opgepakt, maar in afwachting van het strafonderzoek op vrije voeten gesteld. Toen in september 2013 ook het dochtertje in het ziekenhuis belandde, werd hij weer opgepakt. Het meisje is gereanimeerd en lijkt te behoren tot de 33 procent van de geschudde baby’s die overleven én geen blijvend hersenletsel overhouden.

„Het zou kunnen dat ik het gedaan heb. Dat kan ik dan niet verkroppen”, zo reageerde de militair. Hij hield steeds de steun van zijn vrouw en familie, die als gevolg van zijn ontkenning zelf als mogelijke verdachten moesten worden uitgesloten. De aanklager vreest dat het hem daarom nu niet meer lukt om alles alsnog op te biechten.

De rechtbank doet uitspraak op 30 juni.