Het schip werd gekocht voor 1,8 miljoen euro om het uit te baten als hotel, restaurant en conferentiezaal. Het schip moest uiteindelijk voor 257 miljoen worden gerenoveerd, mede omdat er asbest moest worden verwijderd, en werd voor 30 miljoen weer verkocht aan WestCord Hotels. Kromwijk zei nooit gedacht te hebben dat het avontuur met de Rotterdam risicoloos zou zijn.

Bij bezoek aan het schip bleek de toestand ‘alarmerend’, maar Woonbron dacht de operatie aan te kunnen, mede op basis van het oordeel van deskundigen. Ook het betrokken ministerie zou het project wel hebben zien zitten. Woonbron vond een commerciële partner voor de onderneming met de Rotterdam, maar die haakte af wegens een interne kwestie.

Kromwijk wees erop dat het moederbedrijf van Woonbron tijdens de moeilijkheden met de Rotterdam, die in een dochteronderneming was ondergebracht, is ‘blijven presteren en functioneren’ op gebied van de volkshuisvesting. Twee keer opperde hij echter om op te stappen, maar dat zou niet aan de oplossing bijdragen, vond de raad van commissarissen. In 2009 stapte die raad zelf op, nadat daarvoor een motie in de Tweede Kamer was aangenomen. Kromwijk zei dat de toenmalige minister Eberhard van der Laan hem had gezegd dat hij weliswaar geen verstand had van schepen, maar wel van volkshuisvesting. Pas in 2011 hield Kromwijk het voor gezien bij Woonbron. Dat had nog wel ‘indirect’ met de Rotterdam te maken.

De voormalige Woonbron-baas zei dat er destijds ‘maatschappelijke vraag’ was naar redding en exploitatie van het schip, dat zou ook goed zijn voor de stad Rotterdam. Inmiddels betekent de boot volgens Kromwijk inderdaad veel voor de wijk waar ze ligt, Katendrecht.