Gelukkig voegde de organist niet nog een land toe. Voor de opname ging hij naar Salisbury. En waar komt Engelse orgelmuziek uit de tweede helft van de 19e en de eerste helft van de 20e eeuw beter tot haar recht dan op deze grote schepping van ‘vader’ Willis?

Groots en overrompelend opent Van Oosten met de Concert Overture in C minor van Hollins. Dan volgt een korte Elegy van Thalben-Ball. Een expressieve melodie klinkt op in de enorme kathedraal. Even vult de volle klank van het orgel de ruimte, dan klinkt de melodie steeds verder weg. Ten slotte verklinkt het verstilde slotakkoord in de gewelven.

Stanfords Fantasia and Toccata in D minor is een heel ander verhaal. Wisselende klankkleuren als een expressionistisch schilderij. Ingetogen soms, verstild, maar ook fel opzwepend. In de toccata valt op dat Reimund Grimm op een geweldige manier in staat is het orgel in z’n natuurlijke staat te vatten. Musikproduktion Daringhaus und Grimm (MDG) gaat er prat op dat zijn opnamen op geen enkele manier gemanipuleerd zijn. Deze opname bewijst overtuigend het gelijk van deze manier van werken. De brede, verzadigde klank van het orgel klinkt prachtig in de ruimte en blijft toch helder genoeg.

De Nederlandse orgelwereld lijkt vaak nogal Duits georiënteerd te zijn, zowel wat betreft de keuze van de componisten als die van de orgels. Wie met de klankkleur van Buxtehude op een Silbermann in gedachten naar deze cd gaat luisteren, moet flink omschakelen. Voor muzikale anglo­fielen valt hier echter veel te genieten.

A Festival of English Organ Music Vol. 1 – Ben van Oosten; MDG (316 1836-2); € 22,50; www.mdg.de