„Het blijft voor slachtoffers en hun omgeving moeilijk over dit onderwerp te praten. Toch is dat de enige manier voor een structurele oplossing”, aldus Daru. Zij onderschrijft de conclusie van nationaal rapporteur Corinne Dettmeijer, die heeft vastgesteld dat veel te weinig van de 62.000 slachtoffers per jaar in de hulpverlening terechtkomen.

Alle scholen hebben volgens Daru inmiddels vertrouwenspersonen. Daarnaast is sinds 1 juli 2013 de wet meldcode van kracht. Deze wet verplicht professionals uit onderwijs, zorg en welzijn een stappenplan te volgen om bij een vermoeden van seksueel geweld zo nodig melding te doen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling.

Scholen, opvoeders en hulpverleners hebben desondanks moeite de juiste toon te vinden. Er is volgens Daru soms sprake van zogenoemde handelingsverlegenheid. „Want wat is normaal experimenteergedrag en wat is seksueel misbruik? Experimenteren is gezond, maar alleen als sprake is van vrijwilligheid, toestemming en gelijkwaardigheid.”

De uitingsvormen van seksueel geweld tegen kinderen zijn veelomvattend. Het gaat niet alleen om het stereotype beeld van de vriendelijke oom of kennis. Het gebeurt thuis in gezinnen. Het gebeurt in de jeugdzorg en op scholen, want een kwart van de plegers blijkt zelf minderjarig. Daarnaast spelen praktijken van loverboys en jeugdprostitutie een rol.

Online seksuele activiteiten leiden eveneens tot seksueel misbruik, constateerde de Kinderombudsman vorig jaar in de Kinderrechtenmonitor. Jongeren verspreiden volgens hem zelf ook seksueel getinte teksten en beelden, bijvoorbeeld in de vorm van sexting - een samentrekking van sex en texting. Een deel van de jongeren vindt dit achteraf vervelend.

Op veel scholen wordt aandacht besteed aan grensoverschrijdend gedrag, onder meer door de invloed van meerdere culturen. Movisie heeft lesmethoden ontwikkeld om de seksuele weerbaarheid onder laagopgeleide jongeren te vergroten en dadergedrag te voorkomen.