Hij doet het tegen de trend in: én in de fotografie is het lastig en de economische tijden zijn niet echt gunstig. Hoeve (29) trekt zich er niks van aan en ook zijn doofheid ervaart hij niet als een handicap. Integendeel. Communicatie met de opdrachtgever is geen enkel probleem. Met handen en voeten of via liplezen gaat het prima en als het niet anders kan, schrijft Hoeve zijn wensen op.

De agenda van de jonge ondernemer loopt al aardig vol en dat komt volgens de Staphorster doordat hij kan wat maar een enkeling kan: heel goed kijken en daardoor foto’s schieten die net anders zijn. „Ik krijg altijd positieve reacties van klanten als ze hun reportage zien. Sommige mensen zeggen dat ik superogen heb. Dat zou kunnen.”

In een vakgebied waar door de digitalisering iedereen vandaag de dag kiekjes kan schieten is onderscheidend vermogen cruciaal. „Ik zie dingen die anderen soms niet zien en bovendien word ik tijdens mijn werk niet uit mijn concentratie gehaald door lawaai of rumoer. Veel mensen willen haarscherpe foto’s met een kunstzinnig tintje. Die kan ik van dienst zijn.” Eén onderdeel van de audiovisuele tak van sport is uitgesloten: films maken. „Ik kan niet met geluid werken en dan is het monteren van opnames heel lastig.”

Hoeve reist half Nederland door.
Hij houdt van architectuur, natuur en landschap, portretten en
groepsfoto’s. „Ook trouwreporta-
ges vind ik prachtig om te doen. Het zijn altijd weer andere men-
sen en altijd weer is het een uitdaging. Het geeft een kick als ik de mensen een prachtige reportage kan bezorgen van de dag van hun leven.” Jaco Hoeve is opgeleid als bouwkundig tekenaar, maar het lukte hem niet om hierin een baan te vinden. De fotografie kreeg hij met de paplepel ingegoten. Als kleine man ging hij met zijn vader Bart mee, ook een verwoed fotograaf. Goed kijken en de kunst vervolmaken, dat was zijn credo. Waarom niet dat doen wat echt mijn hart heeft en waar ik erg goed in ben? Dat vroeg Hoeve zich begin dit jaar af. „Ik waag het erop. Hier zie ik een uitdaging.”

Zie ook:

In stilte van de wereld een kunstwerk maken (Reformatorisch Dagblad, 12-04-2013)