„Door Jezus Christus, onze Zaligmaker; opdat wij gerechtvaardigd zijnde door Zijn genade…”

Jezus Christus onze Zaligmaker is het alleen in Wie wij worden aangenomen. Dus is Hij het tevens door Wie ons de Geest deelachtig gemaakt worden, Die het Onderpand en de Getuige is van onze aanneming. Daarom leert Paulus door dit woord dat geen anderen begiftigd worden met de Geest der wedergeboorte dan die lidmaten van Christus zijn. Er staat ook: Opdat wij gerechtvaardigd zijnde door Zijn genade. Indien wij ”wedergeboorte” opvatten in de eigenlijke en gebruikelijke zin, zou het kunnen schijnen dat de apostel ”gerechtvaardigd” vertaalt als ”wedergeboren”. Dit betekent het soms, maar vrij zelden. Geen enkele noodzaak evenwel dwingt om van de eigenlijke en meest echte betekenis af te wijken. De bedoeling van Paulus is dat wij, al wat wij zijn en hebben, te danken hebben aan de genade Gods, opdat wij ons niet hoogmoedig verheffen tegenover anderen. Dus beveelt hij hier de barmhartigheid Gods aan, terwijl hij aan hen de oorzaak van ons heil voor het volle pond toekent. Maar omdat hij over de ondeugden der ongelovigen gesproken had, mocht hij niet de genade der wedergeboorte overslaan, die een medicijn is om hen te genezen. Maar dit verhindert hem toch niet om terstond tot de aanbeveling der barmhartigheid terug te keren. Daarom mengt hij beide dooreen, dat ons om niet onze zonden vergeven zijn, en dat wij tot gehoorzaamheid aan God vernieuwd zijn.

Johannes Calvijn
reformator te Genève

(”Zendbrieven van Paulus”, 1963)