Floribert Njabu getuigde in maart 2011 voor de verdediging van Katanga. Met zijn uitspraken belastte hij president Joseph Kabila van de Democratische Republiek Congo. Daarom vroeg hij na zijn getuigenis politiek asiel aan in Nederland. Nederland wilde hem echter niet in de normale asielprocedure opnemen, omdat hij alleen voor zijn getuigenis voor het ICC het land in mocht. Daardoor zit Njabu nog steeds in de ICC-gevangenis. Daar is hij terechtgekomen omdat hij in Congo al vastzat en dat land hem alleen maar heeft ‘uitgeleend’ aan het ICC voor zijn getuigenis. Afspraak was dat het Strafhof hem daarna zou terugsturen naar Congo.

Njabu stak daar een stokje voor door zijn asielaanvraag. Volgens internationaal recht hebben politiek vervolgden er recht op dat hun asielverzoek wordt behandeld. Normaal kan dat in een asielzoekerscentrum of in vrijheid worden afgewacht, niet in de gevangenis. Njabu is dan ook „vastbesloten” zijn hongerstaking door te zetten om eindelijk weer op vrije voeten te komen, aldus Buisman, die hem donderdag nog heeft bezocht. Hij dreigt volgende week ook te stoppen met drinken.

Rechters van het Strafhof zitten ermee in hun maag dat Njabu al zo lang in hun gevangenis zit. Ook vinden ze de houding van Nederland weinig coöperatief. Rechters van internationale hoven kunnen met een probleem komen te zitten als zij gedetineerden willen vrijlaten: zij hebben daarvoor geen grondgebied tot hun beschikking, zoals een nationale rechter. Zij zijn daarom altijd afhankelijk van de medewerking van een land. Het Rwanda-Tribunaal zit al jaren met vrijgesproken verdachten die nergens naartoe kunnen.