„Doch niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede.”

De Heere drinkt de drinkbeker. Daarin worden alle deugden van God volkomen verheerlijkt. Wanneer de Heere op het hoogst verhoogd wordt, verzink ik in de diepste afgrond. „Vader, gelijk U wilt; niet Mijn wil geschiede, maar de Uwe!” Het giftige water komt Hem over de tong, alle gloed van de afgrond en van de hel brandt Hem op Zijn lippen, in Zijn keel, en de doodsangst overvalt Hem, Hij geraakt in strijd met de dood. „Vader, Uw wil geschiede.”

Wat mijn God wil, dat geschiede altijd. Zijn wil is steeds de beste. Hij is steeds bereid te helpen die in Hem geloven. Wanneer des Vaders wil maar geschiedt, wanneer des Konings wil maar uitgericht wordt, zo vraagt dan een goed soldaat. Maar niets anders! „De koning leve!”, roept hij. Hij neigt zijn hoofd en sterft. Het is genoeg voor hem gestreden te hebben.

Toen de Heere zo streed, kwam een engel van de hemel en versterkte Hem. Ik kan niet zeggen: „Vader, Uw wil geschiede” of ik aanschouw de beloning, de kroon van de overwinnaar. Een engel is de Heere verschenen en heeft Hem versterkt.

Dr. H. F. Kohlbrugge,
predikant te Elberfeld

(”Schriftverklaringen”, 1965)