Dirigenten als Harnoncourt, Herreweghe, Koopman en McCreesh lieten hun licht al schijnen over dit werk, dat Christus’ lijden verklankt. En toch komt René Jacobs met een eigen visie. De twee koren staan bij hem niet naast elkaar, maar op enige afstand tegenover elkaar. Daarnaast zijn ze ongelijk qua grootte, met 24 en 12 zangers.

De dirigent baseert zich op wat de koster van de Thomaskirche in Leipzig verhaalde over de uitvoering van de Matthäus Passion tijdens de Goede Vrijdagdienst in 1736. Er werden volgens de koster twee orgels gebruikt. Jacobs concludeert dat er destijds een koor en een instrumentalistengroep op zowel het grote balkon achterin als op het kleinere balkon van het in 1740 afgebroken kleine orgel voor in het schip van de Thomaskirche moeten hebben gestaan. De kerkgangers zaten tussen deze groepen musici in. Ook tijdens de cd-opname stonden Jacobs’ zangers en instrumentalisten tegenover elkaar. Het ene koor en de solisten vertellen wat er gebeurt, de andere zangersgroep en solisten reageren van een afstand. De laatsten verklanken de „machteloosheid” van omstanders, die niet kunnen ingrijpen.

Hoe klinkt de Matthäus bij Jacobs, die vaak opera’s dirigeert? Het openingskoraal is breed uitgesponnen. In de aria’s kiest hij daarentegen veelal een iets hoger tempo dan anderen, terwijl hij de koralen meer tijd gunt. Jacobs’ lezing is dramatisch en emotioneel geladen. Mede dankzij de expressiviteit van het RIAS Kammerchor, de intens musicerende Akademie für Alte Musik Berlin en de betrokken inbreng van evangelist Werner Güra.

Matthäus Passion – Rias Kammerchor, Staats- und Domchor Berlin, Akademie für Alte Musik Berlin o.l.v. René Jacobs; Harmonia Mundi (802156.58); 2-cd + dvd; € 35,99; klik hier om te bestellen