De voorzitter van de grootste fractie uit de Leerdamse gemeenteraad zette zich precies twee jaar geleden in voor het behoud van de telefooncel. De cel stond toen op het Europaplein in Leerdam-West en was volgens KPN niet rendabel meer. Vandaar dat de laatste cel van Leerdam –en de hele regio– op de nominatie stond te worden verwijderd.

Dat was destijds tegen het zere been van Meijdam. Hij stelde vast dat de cel nog enkele tientallen keer per week werd gebruikt en vond dat zo’n voorziening, zeker in een achterstandswijk, van groot belang kon zijn voor inwoners die in noodsituaties terechtkomen. Zijn motie waarin het college werd gevraagd er alles aan te doen om de telefooncel voor Leerdam te behouden, werd door de complete raad gesteund.

Drugshandel

Uiteindelijk strandde de reddingspoging. KPN wilde niet meewerken en ook het college zag geen mogelijkheden om de cel te behouden, zelfs niet met sponsoring. Sterker nog: volgens B en W vormde de telefooncel het middelpunt van criminele activiteiten, zoals de handel in drugs.

Maar de Leerdamse gemeenteraad bleek niet voor één gat te vangen; de raad besloot de telefooncel als monument te behouden en in te richten als bibliocel.

De Leerdamse samenleving droeg dit project breed. Leerlingen van het plaatselijke Heerenlanden College bedachten met een leraar een nieuwe constructie voor de cel. Een metalen omhulsel zorgt voor stevigheid en moet de cel beschermen tegen vandalisme.

Onlangs verhuisde de telefooncel naar het Reilinghplein in het centrum, naast gemeentehuis en bibliotheek, en werd ingericht met boeken voor kinderen en volwassenen.

De klus werd geklaard door beheerder Nicole Boterkooper, die werkt voor het Nationaal Fonds Kinderhulp. „Belangstellenden kunnen in de cel boeken komen halen. Als ze die uit hebben, kunnen ze het boek terugbrengen of ergens anders achterlaten. Zo ontstaan er zwerfboeken”, aldus Boterkooper. „Leerdammers kunnen ook hun eigen boeken die ze niet meer lezen in de cel neerleggen. Het doel is mensen te stimuleren meer te gaan lezen. Lezen is zo belangrijk.”

Turkse moeder

Bewoners van het Reilinghplein houden een oogje in het zeil. In de eerste plaats om vandalisme en misbruik te voorkomen, maar ook om in de gaten te houden of er genoeg boeken in de cel aanwezig zijn.

Boterkooper: „Het gaat hard. Vanmorgen lag het nog vol, net kreeg ik een seintje dat ik de voorraad hoognodig moet aanvullen. Voorlopig loopt het als een trein. Mensen komen en gaan en praten er met elkaar over. Gisteren zag ik dat een Turkse moeder met haar kinderen een paar boeken uitzocht. Voor ieder kind één. Kijk, daar is het voor bedoeld.”

Voor misbruik is Boterkooper niet bang. „Die cel laten mensen wel met rust. Dit project toont juist aan dat mensen respect hebben voor boeken. Dat zien we op andere plaatsen en dat geldt ook voor Leerdam.”

Meijdam noemt het prachtig dat de bibliocel afgelopen week werd ingericht. „De laatste Leerdamse telefooncel is bewaard gebleven en het lezen wordt gestimuleerd. Zo slaan we twee vliegen in één klap.”