Hoogstwaarschijnlijk was de kaas een grafgeschenk, dat vaak aan overledenen werd ‘meegegeven’. Overblijfselen lagen naast een gemummificeerde vrouw. Om erachter te komen hoe het zuivelproduct werd geproduceerd, onderzochten de wetenschappers eiwitten in de resten. De unieke combinatie van biologie en archeologie was een idee van de Chinese archeoloog Yimin Yang, die benieuwd was met wat voor kaas hij te maken had.

Uit de analyse bleek dat de oerkaas met een mengsel van melk, bacteriën en gist is geproduceerd. In tegenstelling tot veel hedendaagse Nederlandse kaas, bevatte de Chinese bronstijdlekkernij geen stremsel, een oplossing van enzymen uit de lebmaag van jonge dieren zoals kalveren.