Hulp bij het douchen, aankleden of het naar het toilet gaan, op dit moment vaak gezamenlijk aangeduid onder de noemer van persoonlijke verzorging, wordt nu nog gefinancierd uit de AWBZ. Van Rijn wilde deze zorg overhevelen naar gemeenten, maar dat stuitte op protesten vanuit het veld.

Verplegenden benadrukten dat verzorging vaak wordt geboden in combinatie met verpleging, die veelal uit de zorgverzekering wordt gefinancierd. Zij vreesden door de overheveling van verzorging naar gemeenten onnodig veel tijd kwijt te zijn met het op elkaar moeten afstemmen van zorgtaken. Daarom besloot Van Rijn ook de persoonlijke verzorging over te hevelen naar de zorgverzekeringswet. Gevolg daarvan is dat ook de wijkverpleegkundige, die verantwoordelijk wordt voor de persoonlijke verzorging, vanaf 2015 uit de basisverzekering wordt gefinancierd.

Een meerderheid in de Tweede Kamer is het eens met dat besluit. Wel leeft met name bij de oppositie de vraag of zorgverzekeraars wijkverpleegkundigen straks de ruimte gunnen voor preventieve huisbezoeken en adviserende taken. Een andere vraag is of de wijkverpleegkundige tijd mag vrijmaken om te overleggen met de maatschappelijk werkers en thuiszorgorganisaties die door de gemeente worden betaald.

Volgens Van Rijn is er geen reden tot zorg. Hij verwijst naar huisartsen, die ook onder de zorgverzekering vallen en behalve patiënten medisch te behandelen ook adviezen mogen geven. „De arts krijgt betaald via een abonnementstarief en voor medische verrichtingen. Dat gaat bij de wijkverpleegkundige op eenzelfde manier”, aldus Van Rijn. Omdat wijkverpleegkundigen voor het overleg met gemeenten betaald krijgen, behoeven ze volgens Van Rijn geen overlegtaken af te schuiven op gemeenten. „Daarnaast krijgen ze geld voor de zorg die ze leveren.”