In z’n laatste jaar als Director of Music van Lichfield Cathedral speelde Philip Scriven daar een cd vol met orgelwerken die een scheutje jazz of blues bevatten. Min of meer… Hoort het ”Mouvement” van Berveiller, opgedragen aan Jeanne Demessieux, in deze categorie? Of de melodieuze ”Aria on a Chaconne” van Joel Martinson? Ik heb m’n twijfels. De ook in Nederland regelmatig gespeelde Blues-Toccata van Takle bevat inderdaad bluesakkoorden, maar biedt weinig méér dan onbesuisd lawaai. Overtuigender zijn de ouverture ”Candide” van Bernstein (arrangement van Scriven), het plezierige ”Mozart Changes” van Gárdony, of ”Fiesta!” van Farrington.

Helaas heeft deze Engelse kathedraal geen muziek­vriendelijke akoestiek. Het grote Hillorgel uit 1884 is in wezen een fraai instrument, maar krijgt in deze ruimte niets cadeau. Duidelijk blijkt dat de Duitsers goed thuis zijn in dit genre: koraalvoorspelen van Rehberg, Michel en Kiefer klinken echt jazzy, zowel in de ritmiek als in het akkoordgebruik – al blijf ik wat onwennig luisteren naar ”Lobe den Herren” in jazzverpakking. Guy Bovet –altijd te porren voor een geintje– is vertegenwoordigd met ”Sarasota”, de even ondeugende Peter Planyav­sky met zijn ”Toccata alla Rumba”. Rumba: dat is blues noch jazz, maar ritmisch is het wel!

Een leuke cd, waarvan de titel de lading niet dekt; virtuoos gespeeld, maar jammer van de akoestiek.

Piping Blues – Jazz and blues inspired works for organ – Philip Scriven, Lichfield Cathedral Organ; Regent Records (REGCD304); € 17,50; www.regent-records.co.uk