Brandt Corstius was in 1964 de eerste in Nederland die met behulp van een computerprogramma poëzie maakte. Sindsdien schreef hij uitsluitend proza: boeken, columns en artikelen onder zijn eigen naam én onder talloze pseudoniemen. Battus, Piet Grijs, Stoker en Maaike Helder zijn de bekendste. Hij kreeg vooral bekendheid met zijn columns in onder meer Vrij Nederland en de Volkskrant en met zijn literatuurkritieken in NRC Handelsblad.

Gevreesd was Brandt Corstius om zijn scherpe opstelling in geruchtmakende kwesties en om zijn beledigende satire. Hij kon ook hard van leer trekken tegen de rechtse kabinetten van die tijd. „Hij veroorlooft zich een absolute vrijheid van spreken over mensen en dingen en dat in de grofste termen, met opzettelijke belediging, bijvoorbeeld van christenen en particuliere personen”, constateerde prof. dr. L. Strengholt, hoogleraar Nederlandse letteren van voor 1770 aan de Vrije Universiteit in een artikel in het Reformatorisch Dagblad in 1985.

In dat jaar ontstond een rel toen minister Elco Brinkman van Cultuur weigerde hem de P.C. Hooftprijs uit te reiken. Hij liet de jury toen schriftelijk weten het advies om Brandt Corstius de P. C. Hooft-prijs toe te kennen naast zich neer te zullen leggen omdat deze „het kwetsen tot instrument heeft gemaakt” en dit kwetsen een „integrerend bestanddeel is van zijn literaire kwaliteiten”. De mededeling van Brinkman riep in 1985 een storm van protest op en leidde tot felle debatten in de Tweede Kamer. Brandt Corstius kreeg de prijs alsnog in 1988.

Brandt Corstius studeerde zowel wiskunde als algemene taalwetenschap. De computer hoorde daar als vanzelf bij: hij schreef een proefschrift over computertaalkunde, in Rotterdam was hij hoogleraar automatische informatieverwerking en in 1978 verscheen zijn boek ”Computer-taalkunde”.

Als Battus schreef Brandt Corstius in 1981 het boek ”Opperlandse taal- & letterkunde”, waarin hij speelde met de Nederlandse taal. Het boek werd bekroond met de Multatuliprijs. In 2002 publiceerde hij zijn belangrijkste werk ”Opperlans! Taal- en Letterkunde”. Dat kreeg in 2007 een vervolg met het ”Opperlans woordenboek”.

Vanaf 2005 was Brandt Corstius enige tijd verbonden als docent neerlandistiek aan de Sorbonne Universiteit in Parijs.

De schrijver was 50 jaar verbonden aan Querido. De uitgeverij „rouwt om de dood van deze geniale letter- en woordkunstenaar.” Het is nog niet bekend wanneer de uitvaart plaatsvindt.

Lees ook: De P.C. Hooftprijs en de vrijheid van meningsuiting