„Nederland wil in 2007 tot de beste landen ter wereld behoren op het gebied van corporate governance. Ik zou zeggen: noblesse oblige. Daar hebben ze drie jaar voor. Dat is best lang, maar als het lukt, zijn wij blij.”

Tabaksblat voerde een werkgroep aan die regels opstelde om het vertrouwen in het bedrijfsleven te herstellen. De commissie heeft geprobeerd de machtsverhoudingen tussen bestuurders en commissarissen enerzijds en aandeelhouders anderzijds in evenwicht te brengen.

Tabaksblat kreeg veel kritiek over zich heen, nadat hij deze zomer een eerste aanzet tot een code had gepubliceerd. Het bedrijfsleven meende dat buitenlandse topmanagers niet meer in Nederland wilden werken wegens de strikte beperkingen op het beloningsbeleid.

De commissievoorzitter had wel verwacht dat er veel commentaar op de beloningen zou komen. „Toch waren er maar weinig schotschriften bij en slechts enkele badinerende reacties”, glimlacht hij. De rest van de 257 inzendingen omschrijft hij als praktische bezwaren of commentaren van meer filosofische aard. „Beide soorten kritiek waren nuttig.”

Aanvankelijk leek een koele reactie te overheersen. Tabaksblat: „In de kranten las je eerst cynisme, ze schreven over een code zonder tanden. Maar al snel namen bedrijven het heel serieus en sloeg de stemming om.” Dat veel bedrijven in eerste instantie kritisch reageerden deed Tabaksblat weinig. „Daarna hebben ze nog een keer goed gelezen en was het allemaal minder erg. Veel bedrijven praatten elkaar toen na; ik durf te stellen dat lang niet iedereen de code al goed gelezen had.”

Zelf had hij meer commentaar verwacht op aandeelhoudersmacht. Die is volgens Tabaksblat echt versterkt met de code. „De vertegenwoordigers van aandeelhouders in de commissie, onder wie Peter Paul de Vries, lopen met sterretjes in hun ogen over de grotere mogelijkheden die ze nu gaan krijgen.”

De code-Tabaksblat geldt per 1 januari voor Nederlandse ondernemingen met een beursnotering. Andere bedrijven vallen buiten de regels, hoewel sommige onderdelen van de code ook voor bijvoorbeeld institutionele beleggers opgaan.